แจกหนังสือ "ลมชัก...ฉันรักเธอ" ค่ะ

[Tanisa]

หลังจากที่ได้รับ และอ่านหนังสือ ของน้องออย...ร้องไห้ก่อน อันดับแรก และ มีแรงฮึดสู้ เป็นอันดับสอง...เข้าใจน้องภูริมากขึ้น บอกยาย และคนในครอบครัว ให้อ่านจะได้เข้าใจ และรัก โรคลมชัก มากขึ้น  ตอนนี้ สงบขึ้น นิ่งขึ้น ภูริ ก็มีอาการดีขึ้น ยาย หัวเราะได้ ดีใจที่ความจำหลาน ค่อย ๆ ดีขึ้น จากที่ไม่พูด ไม่จา ตอนนี้ เริ่มจำชื่อคุณยาย คุณตา เพื่อนบ้าน ได้เกือบทุกคน และพูดยังช้าอยู่ ภาษาต่างด้าว ก็มีบ้าง ทุกคำจะลงท้ายด้วยคำว่า "เหรอ"
อันนี้คุณแม่กบเหรอ....ได้หัวเราะกันทั้งบ้าน ...ขอบคุณน้องออยอีกครั้งนะคะ  หมอนัดอีกที วันที่  18/05/56  จะซื้อขนมอร่อยที่สุด ในอุดรไปฝากค่ะ...ผ่านทางพี่โก้ เหมือนเดิม จะสะดวกไม๊คะ ..

โอ้ว... ขนาดนั้นเลยหรอคะพี่กบ หนูเองก็ไม่ได้เก่งอะไรมาก แต่อ่านเรื่องที่พี่โพสมาแล้วหนูยิ่งดีใจมากๆเลยค่ะที่ได้ทำให้น้องมีความสุข และพี่กบมีกำลังใจมากขึ้น ครอบครัวเข้าใจกันดี น้องมีอาการดีขึ้น ยินดีด้วยนะคะ สำหรับเรื่องหนังสือ หนูไม่ขออะไรมาก ขอแค่ทำให้คนที่ได้อ่าน และคนรอบข้างมีความสุขก็พอ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว ขนมไม่ต้องเอามาฝากก็ได้ค่ะ รบกวน(เกรงใจอ่าค่ะ) พี่กบตอบมาแบบนี้หนูก็มีความสุขแล้วค่ะ

[Thanks-Epi]

นี่น้องออย ทำไม ไม่อัพอาการ หรือ เล่าอะไรเพิ่มละ กระทู้จะตกไปอีกหน้าแล้วนะ วันนี้อุตส่าห์เข้ามา

[apantri choomkote]

น้องออย ดังใหญ่แล้วคร่า

[Tanisa]

โทษทีนะคะ ช่วงนี้ยุ่งๆ เลยไม่ค่อยได้เข้ามาค่ะ

ไม่ดังขนาดนั้นหรอกค่ะพี่กบ หนูยังไม่เก่งเท่าไหร่ ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าใครได้ดูรายการของออยแล้วเค้าจะรู้เรื่องมั้ย(หนูพูดวกไปวนมา ตะกุกตะกักมากๆ แทบไม่ได้เตรียมตัวเลยค่ะ)

ตอนนี้อาการก็ดีขึ้นพอสมควร ช่วงก่อนหน้านี้ออยซึมเศร้าไปนาน ตอนนี้ไปปรึกษาอาจารย์จิตแพทย์อีกท่านนึงเลยได้เปลี่ยนยาลดอาการซึมเศร้า(เพราะตัวเก่ากินตั้งนาน ไม่หายซะที หดหู่ทั้งวัน) อาจารย์ที่รักษาโรคลมชักบอกว่าอาจจะเป็นผลข้างเคียงจากยา keppra เลยว่าจะเปลี่ยน แต่ก็กลัวจะคุมอาการชักไม่ได้ เลยเปลี่ยนยาแก้ซึมเศร้าก่อน ตอนนี้ดีขึ้นมากๆ แล้วค่ะ เลยไม่ต้องเปลี่ยนยาลมชักแล้ว

[Thanks-Epi]

นั่นสิ พี่ก็ว่า น่าจะซึมเศร้าจนเขียนไม่ออก เดาเอานะค่ะ
เพราะจากที่เขียนตอนแรก ดูร่าเริง แต่อยู่ๆ เงียบไปเลย
น้องออย พี่ว่า โรคซึมเศร้าอยู่ที่ใจเราด้วยนะ(คือพี่เคยเป็นแต่แค่ระยะเริ่มต้นตอนแม่ป่วย ตอนนั้นสติเริ่มดีแล้ว คิดได้ )
ส่วนที่ผ่านมา ตอนที่ยังคุมชักไม่ได้ อันนั้นน่าจะหนัก เพราะอยากฆ่าตัวตาย ทำร้ายตัวเอง เก็บตัว ร้องไห้ ฯลฯ แต่ไม่ได้สนใจรักษา เพราะคุมอาการชักสำคัญกว่า และหมอที่รักษาก็ไม่ได้สนใจอาการเหล่านั้นด้วย พี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร

 แล้วสิ่งนั้นจะผ่านพ้นไป This too will pass   ท่องไว้น้อง 

[Tanisa]

ใช่ค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ หลังจากกินยาลดอาการซึมเศร้าแล้วเริ่มมีสติมากขึ้น

อาจารย์ที่เป็นจิตแพทย์บอกหนูว่าน่าจะเกิดจากความไม่สมดุลของสารสื่อประสาทในสมอง ที่ทำให้หนูไม่มีความสุข หดหู่ ทำยังไงก็ไม่มีความสุข เพราะสารตัวที่ทำให้เกิดความสุขมันผลิตน้อยไป เพราะอยู่ๆหนูก็ซึมเศร้าขึ้นมาเองไม่มีสาเหตึ ช่วงที่เป็นหนักๆ หนูควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ไม่พอใจใครก็ด่า เหวี่ยงใส่พ่อแม่ พอสุดท้าย ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ในเมื่อเราไม่มีความสุข เลยเกือบจะกินยาทั้งถุงในคืนเดียวซะแล้ว แต่มีคนมาช่วยไว้ก่อนเลยรอดมาได้

อาจารย์บอกว่าช่วงนี้คงต้องกินยาแก้ซึมเศร้าไปก่อนซักระยะหนึ่ง ปรับสารสื่อประสาทให้ใกล้เคียงสมดุลมากที่สุด แล้วจะค่อยๆลดยาลงค่ะ ตอนนี้อาจารย์ทั้งสองท่านก็ช่วยกันดูแล ทั้งโรคลมชักและซึมเศร้า พี่เภสัชคอยตรวจสอบเรื่องยาและผลข้างเคียงให้(เพราะกินทั้งยากันชัก ยาแก้วิตกกังวล ซึมเศร้า ยานอนหลับ) หลายคนก็ช่วยหนูขนาดนี้ แค่นี้ก็สบายใจขึ้นเยอะแล้วค่ะ

[Thanks-Epi]

ไม่พอใจใครก็ด่า เหวี่ยงใส่พ่อแม่ พอสุดท้าย ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ในเมื่อเราไม่มีความสุข

อาการตรงนี้พี่เคยผ่านมาแล้ว หลายคนไม่ให้อภัย แม้จะรับรู้ว่าพี่เป็นลมชัก พอดีพี่เพิ่งนึกออก เพราะว่า เพิ่งได้คุยกับพ่อแม่เด็กที่จิตเวช พาลูกเป็นลมชักแล้วมารักษา เรื่องนี้
พี่บอก พี่ก็เคยเป็น
น้องคนนั้นโชคดีกว่าพี่เสียอีก ที่ พี่ชายให้อภัย (พี่แค่ด่า ไม่ได้ทำร้าย ) ของพี่ ทุกวันนี้ยังไม่ให้อภัยพี่เลย
ยิ่งเข้ากับเพื่อนไม่ได้ด้วย เพื่อนรับไม่ได้ (อันนี้ คนไข้ลมชักทุกคนน่าจะเคยเจอ)

พ่อแม่น้องคนนั้นถามพี่ว่า แล้วพี่ทำไง/จะสอนลูกยังไงดี 
 "บอกลูกว่า ตอนมาก็มาตัวเปล่า ตอนไป     บุญและกรรมเท่านั้นที่เอาไปได้  " เพื่อนก็ไม่ได้ตายตามเราไปด้วย เวลาชักก็ไม่ได้มาชักตามเรา   ค่ายาก็ต้องจ่ายเองเพื่อนคงไม่มาช่วย
อย่าไปแคร์คนอื่นมากจนเราไม่มีความสุข แค่ลมชักก็ทุกข์จะแย่อยู่แล้ว ต้องเอาปัญหาคนรอบข้างมาคิดอีกยิ่งเพิ่มความเครียด  โทษตัวเอง โทษตัวโรค ไม่หายกันพอดีถ้ามัวแต่ไปคิดโทษนั่นนี่  เอาเวลามาให้กำลังใจตัวเองดีกว่า

พี่ต่ายพูดประมาณนี้นะค่ะ

ถ้าน้องออยบอกว่า ไม่รู้จะอยู่ ทำไม พี่ต่ายตอบว่า

..อยู่เพื่อเรียนรู้ความทุกข์ค่ะ เป็นบททดสอบว่า เราจะผ่านมั้ย ถ้าผ่าน step ถัดไปก็ยากขึ้นไปอีก แต่สิ่งที่เราได้รับ คือ ความอดทน การปล่อยวาง ฯลฯ ที่มากกว่าคนอื่น
และทำให้เรารู้ว่า ความสุข(แม้เพียงน้อยนิด) มีค่าแค่ไหน 

[Thanks-Epi]

เมื่อวาน รร. เรียกผู้ปกครองเพื่อ เชิญลูกพี่ออกจาก รร.นะค่ะ
ลูกพี่เป็นเด็กพัฒนาการช้า เพราะช่วงแม่ท้อง พี่อาการหนักชักหนักมากและสมาธิสั้น จิตเวชเองก็เพิ่งจ่ายยา เมื่อ เมษายนที่ผ่านมานี้เอง
ไป รร.ได้ 1 อาทิตย์ รร.เชิญลูกพี่ออกเลย (แต่อนุโลมให้เป็นปีหน้า )

พี่ งง เป็นไก่ตาแตก เพราะก่อนหน้าที่จิตเวชจะจ่ายยาให้ลูก รร.กลับบอกว่า ลูกพี่เรียนค่อนข้างดี ไม่มีปัญหา และไม่น่าจะเป็นสมาธิสั้นด้วย (พี่ตามผล มาตั้งแต่เขาอยู่ อนุบาล)
ก่อนจะหาหมอ ทาง ครู ยังให้ความร่วมมือดี สังเกตุอาการ และบอกว่า ลูกพี่เรียนได้  แต่มีปัญหาเรื่องเขียนช้ากว่าเพื่อน (ลูกพี่เพิ่งจับดินสอเขียนได้นานๆ หลังจากเพิ่งกินยา )ซึ่ง พี่คิดว่า มาจากกล้ามเนื้อมัดเล็กเขาไม่ดี กระตุ้นยังไงก็ไม่ได้ผลเสียที
แต่พอกินยา  กลับบอกให้เตรียมหา รร.ใหม่ได้แล้ว

พี่ร้องไห้ออกมา  นึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เรียน ม.ปลาย ที่ทาง รร.ชื่อดัง พูดทำนองนี้ ว่าพี่เป็นตัวถ่วง ทำให้ รร.ขายหน้า ห้องคิงเสียชื่อ   ฯลฯ   จนพี่ขอเซ็นใบลาออกละกันจะได้จบเรื่อง

ลักษณะเดียวกันกับลูกพี่เลย เพราะว่า ทำให้  รร. ที่กำลังแข่งขันผลการเรียนถ้ามีลูกพี่อยู่ซัก 1 คน คงทำให้ รร. เกรดตกไป

เรื่องนี้ที่ต่ายนำมาเขียน อาจจะทำให้คุณพ่อคุณแม่ที่กำลังมีปัญหาเรื่องการเรียนลูกจะได้รับมือได้ทัน


น้องออย ถ้าพี่ไม่เข้าทางธรรมนะ พี่คงทุกข์กว่านี้เยอะมาก

น้ำตาหยุดไหลกันแบบสนิท สติกลับมา อารมณ์ดีเลย เพราะเมื่อเช้าเปิดเฟซ เจอะคำว่า "ไม่เพ่ง ไม่เผลอ"
  พี่ค่อยนึกได้ เมื่อวาน พี่ต่ายเผลอทั้งวัน !!    กินข้าวจานแรก ตอน 2 ทุ่ม

[NONG]

ตั้งสติได้แล้วคิดก่อนนะคุณต่าย ยังมีเวลา น้องกายอาจจะปรับตัวทัน หรือคุณต่ายอาจหา รร.ที่เหมาะสมให้ได้ สู้ๆ ค่ะ

[Thanks-Epi]

ตั้งสติได้แล้วคิดก่อนนะคุณต่าย ยังมีเวลา น้องกายอาจจะปรับตัวทัน หรือคุณต่ายอาจหา รร.ที่เหมาะสมให้ได้ สู้ๆ ค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่น้อง ตอนนี้สติกลับมาแล้วค่ะ โทรกลับไปหาแม่เลย
ต่าย "ปกติแล้ว ซำบายๆๆ แม่ไม่ต้องห่วงแล้ว "
แม่ งง นิด เกิดไรขึ้น (เล่าให้แม่ฟัง ) หลังจากเพิ่งได้ยินต่ายร้องไห้เมื่อวาน ดันโทรมาอีกที ร่าเริงแล้ว
      แม่เคยคิดว่า ถ้าตอนนั้นต่ายไม่เรียนมากอย่างนั้น อาการอาจจะไม่หนักขนาดนั้น (แม่ไม่ได้บังคับต่ายเรียน) ต่ายเลือกที่จะบีบคั้นตัวเอง เลือกทุกอย่าง ทั้งๆที่แม่บอกให้พอเสียที ต่ายไม่เคยมีวันหยุด ยังไม่ทันหมดคอร์สนี้ จะหาคอร์สต่อแล้ว    ต่ายดีใจที่ พ่อแสดงสีหน้าภูมิใจที่เห็นสมุดต่าย ตั้งแต่จำความได้  พ่อยิ้ม-ชมเสมอ
ยิ่งชม ต่ายยิ่งเรียน (แต่ไม่เหมือนแม่ที่ไม่เคยมาสนใจเรื่องเรียน) 
ตอนพ่อรู้ว่าต่ายเริ่มมีปัญหา พ่อก็เริ่มเครียดและไม่พูดอะไร (เหตุการณ์จะคล้ายๆกับน้องออย)

แชร์ให้ฟังบ้างว่า   วิธีที่ทำให้ต่ายไม่ง่วงมีหลายแบบ ทั้งจิกผม/กัดมือ /โขกหัว  ไม่รู้สึกตาสว่างเสียที ต้องใช้วิธี กินมะนาวเกลือ(จนทุกวันนี้ ต่ายไม่รับรส เปรี้ยวกับเค็ม) / วาซาบิ /อมลูกอมตลอดจนฟันผุไปหมด  ...แต่ไม่เคยหายง่วง อ่านแล้วก็ลืมอีก

แต่วิธีทำร้ายตัวเอง หายไปเมื่อต่ายได้ย้าย รร. ไปเรียนพานิชใกล้บ้าน แก้เซ็ง  เพราะยังไม่ถึงเวลาจะเข้าราม (ระหว่างกำลังตัดสินใจว่า จะเลิกเรียนไปเลยดีมั้ย)


แม่กลับมีความเห็นเหมือน รร.น้องกาย กลับสร้างความทุกข์ให้เด็กในอนาคตเปล่าๆ  ช่วงประถม อ่านออกเขียนได้พอแล้ว กลับรักษาโรคให้ดีน่าจะดีกว่า ยังมีโอกาสหาย แต่ถ้าเด็กทุกข์อาจจะไม่หาย
 
แม่บอก ผ่านมาได้ยังไงโดยไม่ต้องจบ รร.ดังหรือเอ็นติด  ลองกลับไปทบทวนดู  ทุกวันนี้น่าภูมิใจกว่าอีกหลายคน

[Tanisa]

ไป รร.ได้ 1 อาทิตย์ รร.เชิญลูกพี่ออกเลย (แต่อนุโลมให้เป็นปีหน้า )

พี่ งง เป็นไก่ตาแตก เพราะก่อนหน้าที่จิตเวชจะจ่ายยาให้ลูก รร.กลับบอกว่า ลูกพี่เรียนค่อนข้างดี ไม่มีปัญหา และไม่น่าจะเป็นสมาธิสั้นด้วย (พี่ตามผล มาตั้งแต่เขาอยู่ อนุบาล)
ก่อนจะหาหมอ ทาง ครู ยังให้ความร่วมมือดี สังเกตุอาการ และบอกว่า ลูกพี่เรียนได้  แต่มีปัญหาเรื่องเขียนช้ากว่าเพื่อน (ลูกพี่เพิ่งจับดินสอเขียนได้นานๆ หลังจากเพิ่งกินยา )ซึ่ง พี่คิดว่า มาจากกล้ามเนื้อมัดเล็กเขาไม่ดี กระตุ้นยังไงก็ไม่ได้ผลเสียที

เรื่องโรงเรียน ยังมีปัญหาอยู่เยอะค่ะ บางทีรับเข้าเรียน แต่เด็กมีปัญหากับเพื่อน เวลาชักเพื่อนจะกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้ บางคนก็ถูกล้อ ถูกแกล้ง จนเด็กไม่อยากไปโรงเรียนแม้ครูจะดูแลอย่างดี

หนูว่า ควรจะเริ่มที่คุณครูก่อน ให้ความรู้กับครูมากขึ้น เพื่อจะได้สอนนักเรียนได้ ช่วยเหลือเมื่อเด็กมีอาการชักเป็น พอครูยอมรับเด็กที่เป็นลมชักแล้ว ก็ทำให้เด็กยอมรับเพื่อนที่เป็นลมชักมากขึ้น สามารถช่วยเหลือเพื่อนได้ และไม่เข้าใจผิดว่าเป็นโรคที่น่ากลัว หรือน่ารังเกียจ

แต่ตอนนี้ก็มีโรงเรียนหลายแห่งที่สนใจเรื่องนี้ค่ะ เพราะเด็กเป็นกันเยอะ มาขอหนังสือที่หนูเขียนไปเยอะด้วย คุณครูอ่านแล้วก็เข้าใจมากขึ้นค่ะ แค่นี้หนูก็ดีใจแล้ว

ล่าสุดทีมข่าวช่อง 9 ได้มาสัมภาษณ์หนูและอ.สมศักดิ์ เกี่ยวกับโรคลมชัก(เพราะพี่นักข่าวได้หนังสือหนูเลยสนใจ) และถ่ายฉากที่เล่าเรื่องราวชีวิตประจำวันเล็กน้อย มีตอนไปเรียนกับเพื่อน ตรวจคนไข้ ทำเป็นสกู๊ปรายงานข่าวสั้นๆ ประมาณ3-5นาทีค่ะ หนูหวังว่าอย่างน้อยคงทำให้คนที่ได้ดูเข้าใจมากขึ้นว่าเป็นโรคลมชักก็สามารถเรียนได้ อาจจะช้ากว่าคนอื่นนิดหน่อยเท่านั้น แต่ยังไม่ทราบค่ะว่ารายการจะออกเมื่อไหร่ ถ้าทราบแล้วจะแจ้งวันและเวลาอีกทีค่ะ

ฝากประชาสัมพันธ์ด้วยนะคะว่าหนังสือ "ลมชัก...ฉันรักเธอ" พิมพ์ครั้งที่2 จำนวน 2000เล่ม เสร็จแล้วนะคะ เนื้อหาข้างในเหมือนเดิมค่ะ ใครยังไม่ได้ หรือได้แล้วแต่อยากได้เพิ่มไปแจกผู้อื่น โรงเรียน หรือโรงพยาบาล ขอมาได้นะคะ ยินดีจัดส่งให้ฟรีเหมือนเดิมค่ะ

[Thanks-Epi]

เรื่องโรงเรียน ยังมีปัญหาอยู่เยอะค่ะ

พี่เข้าเรื่องลูก (ลูกพี่เป็นสมาธิสั้น กับพัฒนาการช้าค่ะ) ไม่จัดอยู่ในพิการ
ยังถูกให้ออก แล้วนับประสาอะไรกับเด็กเป็นลมชัก ตรงนี้พี่เห็นว่า ไม่เป็นธรรม
(ยังไม่รวม พี่ที่เป็น ผู้ใหญ่ ก็ให้พูดทำนองว่า เราเป็นตัวถ่วง)
ซึ่งพี่ออกความเห็นในกระทู้น้องออยละกัน
การที่แพทย์ออกบัตรคนพิการให้ผู้ป่วยลมชักในเด็ก  เพื่อผลประโยชน์ตรงนี้หรือเปล่า  ไม่ใช่แค่เรื่องเงินเบี้ยเลี้ยงอย่างเดียว (รวมถึงด้านกฎหมายคุ้มครองผู้พิการด้วย)
ซึ่งแน่นอนว่า กว่า 90เปอร์เซนต์ของผู้ป่วย ไม่มีทางเลือกสถานศึกษาได้ เนื่องจากค่าเล่าเรียนโรงเรียนบูรณาการหรือเฉพาะทางเอกชนแพงมาก ปีละ แสนกว่าบาท

[Tanisa]

พี่เข้าเรื่องลูก (ลูกพี่เป็นสมาธิสั้น กับพัฒนาการช้าค่ะ) ไม่จัดอยู่ในพิการ
ยังถูกให้ออก แล้วนับประสาอะไรกับเด็กเป็นลมชัก ตรงนี้พี่เห็นว่า ไม่เป็นธรรม
(ยังไม่รวม พี่ที่เป็น ผู้ใหญ่ ก็ให้พูดทำนองว่า เราเป็นตัวถ่วง)
ซึ่งพี่ออกความเห็นในกระทู้น้องออยละกัน
การที่แพทย์ออกบัตรคนพิการให้ผู้ป่วยลมชักในเด็ก  เพื่อผลประโยชน์ตรงนี้หรือเปล่า  ไม่ใช่แค่เรื่องเงินเบี้ยเลี้ยงอย่างเดียว (รวมถึงด้านกฎหมายคุ้มครองผู้พิการด้วย)
ซึ่งแน่นอนว่า กว่า 90เปอร์เซนต์ของผู้ป่วย ไม่มีทางเลือกสถานศึกษาได้ เนื่องจากค่าเล่าเรียนโรงเรียนบูรณาการหรือเฉพาะทางเอกชนแพงมาก ปีละ แสนกว่าบาท

ลืมบอกไปค่ะ ถ้าน้องมีปัญหาเกี่ยวกับกล้ามเนื้อมัดเล็กและสมาธิสั้น แนะนำให้ลองเรียนดนตรีหรือศิลปะดูค่ะ

ถ้าปีนี้ยังเข้าโรงเรียนไม่ได้ หนูว่าให้น้องลองไปฝึกดูก็ดีค่ะ เพราะเวลาเล่นดนตรีหรือวาดรูป จะได้ใช้กล้ามเนื้อมัดเล็กอยู่แล้ว เค้าจะได้ไม่รู้สึกว่ากำลังถูกฝึก แต่จะทำให้รู้สึกว่าได้ทำอะไรซักอย่าง ทำได้ก็ดีใจ อย่างหนูตอนเล่นเปียโนเพลงแรกได้ ง่ายๆ แต่ก็ภูมิใจมาก กลับบ้านไปเล่นให้แม่ฟัง ถ้าน้องทำได้หนูว่าก็น่าจะสร้างความมั่นใจในตัวเองได้มากขึ้นค่ะ

แต่ก็ขึ้นกับคุณครูด้วยค่ะ ยังไงก็ต้องแจ้งคุณครูว่าน้องมีปัญหาพัฒนาการ กล้ามเนื้อมัดเล็กและสมาธิสั้น ถ้าครูเข้าใจจะได้ไม่กดดัน ไม่เร่งน้องเค้าค่ะ หนูเคยไปดูครูศิลปะที่โรงเรียนเด็กพิเศษ(คือเด็กออทิสติก ดาวน์ซินโดรม สมองพิการ มีปัญหาด้านอารมณ์หรือพัฒนาการ) บางคนฝึกได้แล้วมีสมาธิวาดรูปเก่งกว่าคนปกติอีกค่ะ

ถ้าจะเรียนดนตรีหนูแนะนำให้เรียนกับ คุณครูตรีรัตน์ ที่สอนหลักสูตร 1 to 5 piano ทำให้การเล่นเปียโนเป็นเรื่องง่ายไปเลย เค้าเคยสอนเด็กสมาธิสั้น ออทิสติก และคนไข้จิตเภทด้วย แนวดนตรีบำบัด ได้ผลดีมาก เพราะดนตรีมีผลช่วยปรับคลื่นสมอง ซึ่งครูก็จะเข้าใจเด็กที่มีปัญหาด้วย ลองเข้าไปดูได้ค่ะ http://www.1to5piano.org/

ส่วนเรื่องเรียนตามหลักสูตรนั้นก็อาจจะต้องรอให้น้องพร้อมก่อนจริงๆค่ะ ถ้าน้องมีพัฒนาการช้า ตามเพื่อนไม่ทัน ถึงไปโรงเรียนได้ก็จะมีปัญหากับเพื่อนอีก

อย่างน้องชายหนู ตอนเด็กๆพัฒนาการช้า ถูกเพื่อนแกล้งทุกวัน เคยถูกเพื่อนดึงแขนจนกระดูกร้าว แม่เลยให้ย้ายโรง ย้ายไปก็ดีขึ้น แต่ไม่มีเพื่อนเลย ไม่สนใจเรียน เล่นคนเดียว อยู่บ้านก็เล่นแต่เกมส์ สอบได้อันดับท้ายๆมาตลอด แต่ก็ดีที่คุณครูเข้าใจ ทั้งพ่อ แม่ ครู ก็ช่วยกระตุ้นพัฒนาการ ให้เรียนกีต้าร์ ว่ายน้ำ เทนนิส มาเรื่อยๆ เพิ่งมาดีขึ้นตอน ม.3 เพราะค้นพบความถนัดของตัวเอง คือด้านการคำนวน เรียนเลข ฟิสิกส์เก่งมาก (แต่ภาษาไทย สังคมศึกษา วิชาท่องจำ ยังไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม) ตอนม.ปลายเลยได้เป็นตัวแทนประเทศไปแข่งขันฟิสิกส์โอลิมปิก นี้เรียนวิศวะอิเล็กทรอนิกส์ สอบได้ทุนไปเรียน ป.โท ต่อที่ญี่ปุ่น (มาเจอเพื่อนตอนเด็กๆอีกที ทุกคนงงเลย ไม่มีใครคิดว่าจะเก่งขนาดนี้)

ที่จริงในทางการแพทย์แล้วไม่ถือว่าโรคลมชักถือเป็นความพิการ ถ้าช่วงที่ไม่ชักทำอะไรได้ปกติ ไม่มีปัญหาทางจิต ตอนนี้น้องอายุยังน้อย กระตุ้นพัฒนาการยังทันค่ะ สู้ๆนะคะ

[Thanks-Epi]

ตอนนี้ได้ รร.ใหม่แล้วค่ะ เขาให้ซ้ำชั้นดีกว่า เพราะพัฒนาการช้า บวกกับช่วงที่เขาซน(ยังไม่ยา) เขาเรียนได้ แต่ไม่เขียน ก็ถือว่า เรียนได้ไม่ครบ (แต่ รร.เก่า กลับให้ลูกพี่ผ่านขึ้นมาได้ และชมว่า ลูกเรียนเก่ง แต่ไม่ยอมเขียน บางทีครูจับไปช่วยสอนเพื่อนด้วย)
รร.รับได้ค่ะ แต่เพราะรร.เก่าเป็น รร.ใหญ่ มีชื่อเสียง พี่ย้ายเข้า รร.เล็กใกล้บ้าน

คิดว่า ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ รู้ปัญหาแล้ว (รร.ใหม่จะช่วยแก้ในเรื่องที่ขาด เพราะเขาชำนาญกว่า )
ช่วงนี้พี่ยอมรับว่าเหนื่อยค่ะ ตามเรื่องลูกทุกวัน  เช้ามาเปิดคอมหาข้อมูล ยกหูโทรไปถามคนนั้นคนนี้ (ทั้งปรึกษาความเห็น ทั้งคนที่มีประสบการณ์)

พี่หาข้อมูลในเวปสมาธิสั้น คนอื่นๆ จะมองว่า คนสมาธิสั้นเป็นคนโง่บ้าง ฯลฯ  ตรงนี้พี่เคยพูดอ้อมๆกับจิตเวชลูกค่ะ แต่ไม่ตรงถึงกับขนาดว่า ถ้าใครมีปัญหาโรคประจำตัว จะถูกมองอย่างนั้นจริงๆ (อย่างพี่ต่ายเป็นต้น) พี่คิดว่า จิตเวชไม่เข้าใจปัญหาตรงนี้มากกว่า เขาถามพี่ว่า ทำไมคิดว่า โรคลมชักเป็นปัญหามากขนาดนั้น 
น้องออย มีคำตอบกับประสบการณ์ที่ผ่านมาแล้วใช่มั้ย ถ้าใครถาม คงเรียบเรียงกันให้ไม่หมด ทีเดียว

[porn]

น้องออย  ได้เคยแจ้งขอหนังสือไปแล้ว รบกวนดูให้ด้วยค่ะ  พี่อยู่นครศรีธรรมราชค่ะ  หาหนังสือทางด้านนี้อ่านไม่ได้เลยค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ