เราพยายามจับตัวเค้า ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีที่พึ่งเลยคะเพราะหัวหน้าครอบครัวมาเป็นโรคที่ไม่อาจควบคุมตัวเองได้
ห้ามจับผู้ป่วยเมื่อมีอาการชักนะค่ะ แค่จัดสิ่งของรอบข้างที่อาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุกับผู้ป่วยออกไป หรือ ถอดรองเท้า/คลายกระดุม เพื่อการให้หายใจสะดวก
ถ้าไม่มีที่พึ่งต้องพึ่งตัวเองค่ะ และเราต้องเป็นที่พึ่งให้เขาได้ค่ะ คำว่าหัวหน้าครอบครัวไม่จำเป็นต้องจัดการทุกอย่าง(ทุกคนมีข้อจำกัด และทุกคนเปลี่ยนหน้าที่ตัวเองได้ค่ะ) กำลังใจจากคนรอบข้างสำคัญกับผู้ป่วยค่ะ ทำให้เขาสามารถต่อสู้(หรือทนอยู่) กับโรคเขาได้ค่ะ
อย่างต่ายไม่ได้รับกำลังใจจากใคร ต่ายก็ได้จากลูกค่ะทำให้มีทุกวันนี้ได้ (วันก่อนนั้นลืมกินยาตอนพาลูกไป รพ. ต่ายนึกในใจ ห้ามชักนะ ลูกอยู่ข้างๆ ชักไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นใครจะจูงลูก..สุดท้ายไปตัดผมสบายใจทั้งแม่ลูก กลับบ้านสบายใจเฉิบค่ะ
)
บางครั้งต่ายเหนื่อยมากๆ ต่ายก็บ่นกับลูกนะ แม่เหนื่อยไม่สบาย แม่กินยามากเห็นหรือเปล่า (เขาก็พยักหน้ารับ แค่นี้เราก็พอใจแล้วค่ะ)