ประสบการณ์การตั้งครรภ์ในช่วงที่ยังคุมชักไม่ได้

[Thanks-Epi]

  ต่ายไม่สามารถตัดสินได้ว่า ถูกหรือผิดค่ะ เนื่องจากเป็นประสบการณ์ส่วนตัว  ต่างปัจจัยหลายอย่าง และขอให้แม่ๆ ที่เคยมีประสบการณ์ช่วยกันเขียนเพิ่มเติมเพื่อเป็นวิทยาทานให้กับท่านอื่นต่อไปค่ะ

คุณแม่มือใหม่ที่เป็นโรคลมชักอาจจะอาการต่างกันไป ซี่งต่ายเพียงเขียนขึ้นมาเพื่อแชร์ประสบการณ์เนื่องจากมีการถามเรื่องการตั้งครรภ์ (เพื่อจะได้ง่ายต่อการอ่าน)

ช่วงนั้น ต่ายตั้งครรภ์โดยที่ยังคุมชักไม่ได้ เมื่อตรวจพบว่าตั้งครรภ์จริงๆ ต่ายไป รพ.เอกชนใกล้บ้าน คำถามที่หมอถามต่ายคือ "ตัดสินใจดีๆ ระหว่างชีวิตแม่กับเด็กที่ยังไม่ถึง 1 เดือน หมอเลือกแม่"
    ต่ายตกใจมาก มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือ   

หมอบอกว่า ในอนาคต ถ้าต่ายชักขึ้นมาระหว่างท้องแก่ เกิดอุบัติเหตุ แม่หกล้ม แล้วเด็กเป็นอะไรไประหว่างอยู่ในท้อง แม่จะอันตรายมาก
หรือถ้าปวดท้องคลอด ต้องมีการชักขึ้นแน่ๆ

ได้ยินคำพูดหมอ ต่ายตัดสินใจคิดทำแท้งค่ะ เป็นเพียงความคิดเพราะกลัว แต่หมอก็แนะนำให้ไปปรึกษาอาจารย์หมอท่านเดิม เพื่อขอความเห็นเพิ่ม และฝากครรภ์ที่จุฬาไปเลยจะสะดวกกว่า
 
ต่ายนัดหมอสูติ กับหมอลมชัก(อาจารย์หมอ)ในคลินิกนอกเวลา วันเดียวกัน
หมอสูติที่จุฬา ก็กระอักกระอ่วนไม่น้อย ไม่ยอมรับฝากครรภ์ พูดคำเดียวกัน ตัดสินใจดีๆ และขอให้ต่ายพบอาจารย์หมอเพื่อขอลายเซนยืนยันมาก่อนว่า ยอมรับความเสี่ยงได้

แต่วันนั้นอาจารย์หมอไม่เข้าพอดี  เลยได้พบหมออีกท่าน ซึ่งหมอสูติไม่ยอมรับ บอกว่า ต้องลายเซ็นอาจารย์คนเดียวเท่านั้น รอทำนัดอีกครั้ง แล้วค่อยส่งต่อมาทางสูติ

ระหว่างรอ ทางเจ้าหน้าที่บอกว่า ให้ต่ายทานโฟลิคทันที เพราะมีผลกับเด็กทารกซึ่งอาจจะเกิดมาพิการได้ รอพบหมอประมาณ 2 อาทิตย์ค่ะถึงได้ลายเซนต์

[Thanks-Epi]

เมื่อได้พบอาจารย์หมอ ยารุ่นใหม่ถูกปรับออกเนื่องจากยารุ่นใหม่ยังไม่มีรายงานการใช้ในตัวอ่อนของสัตว์ทดลอง และกระจายยาเป็น 3 เวลา  เช้า-กลางวัน-เย็น และต้องทานโฟลิค

หมอแจ้งว่า ในคนไข้ที่ต้องการตั้งครรภ์มี คุมชักได้แล้ว ก็ต้องทานโฟลิคอย่างน้อย 1 ปี เนื่องจากยาลมชักทำให้ขาดโฟลิค อาจจะทำให้ทารกพิการได้


ช่วงที่รออาจารย์ ต่ายไปรพ.ที่มีประกันสังคมบ้าง หรือ โทรไปตามที่ฝากครรภ์บ้าง เพื่อขอคำปรึกษา เสียงวีดว้าย ตกใจมีตลอด ซึ่งทำให้ต่ายยิ่งใจเสียมากขึ้น การร้องไห้ตลอดการตั้งครรภ์เกิดขึ้นทุกวัน ความคิดที่ว่า ใครจะตายก่อนใคร ระหว่างต่ายกับลูก   

เมื่อได้ฝากครรภ์แล้ว เมื่อเด็กอายุครบ 3 เดือน หมอส่งตรวจอัลตร้าซาวด์ 3 D จนเด็กสร้างอวัยวะครบถึง 6 เดือน ทุก 2 อาทิตย์ ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร
(มีบ้างแต่ไม่เป็นปัญหา เช่น กรวยไตโต / ตา 2 ข้างขนาดไม่เท่ากัน)

แต่หมอสูติก็พูดว่า "เครื่องคือเครื่องไม่เหมือนมองด้วยตาเปล่า ชี้ชัด 100 เปอร์เซนไม่ได้" ต่ายก็ใจเสียอีก (ปกติเป็นคนคิดมาก และคิดในแง่ลบก่อนหน้าค่ะ)

[Thanks-Epi]

ระหว่างนั้น อาการชักมากและถี่ขึ้นเรื่อยๆทุกวันแทบทั้งวัน  ยาถูกปรับตลอดทุกเดือน  ต่ายไม่ค่อยรับรู้เท่าไหร่ มีแต่ร้องไห้ทุกวัน ยิ่งท้องแก่ยิ่งกลัว
ตอนนั้นความรู้เรื่องลมชักกับการตั้งครรภ์ไม่ค่อยมีค่ะ ลมชัก+ทอ้ง  ทำให้ต่ายไม่มีแรงเดิน พยุงตัวไม่ค่อยได้  หกล้มท้องกระแทกบ่อยมาก และโมโหร้ายมากค่ะ     ส่วนนึงก็มาจากความเครียดด้วย ทั้งโมโหร้ายทั้งร้องไห้ อารมณ์ปรวนแปรตลอด

หมอสูติบอกว่า การผ่าคลอดผิดอย่างมาก หมอต้องตัดสินใจหากจำเป็นจริงๆ (เนื่องจากต่ายถามเรื่องนี้เพราะกลัวปวดท้องจนชัก) เพราะทำให้คนไข้เจ็บแผลและอาจจะเกิดอาการชักระหว่างเลี้ยงลูกได้ เพราะต้องใช้เวลาฟื้นตัวนานกว่าการคลอดธรรมชาติ
  ........ซึ่งอันตรายอย่างยิ่ง เนื่องจากคนไข้เลี้ยงลูกอยู่บ้าน อุ้มเด็ก(กรณีผ่าคลอด) ไม่ได้อยู่ในสายตาหมอ ช่วยเหลือได้ช้ากว่า
ต่างกับการคลอดเอง การเจ็บแผลคลอดยังพักฟื้นอยู่ใน รพ. ยังช่วยเหลือทัน ถ้ามีอาการชัก........

ช่วงตั้งครรภ์ ต่ายกิน ไข่วันละ 2 ใบ เนื้อสัตว์น้อยๆ ข้าวน้อยๆ ผักเยอะๆ น้ำเยอะๆ เพื่อคุมน้ำหนักเด็กไม่ให้เกิน 3 กิโลกรัม ง่ายต่อการคลอดแบบธรรมชาติ

[Thanks-Epi]

การเลี้ยงลูกความเห็นของหมอลมชักกับหมอสูติต่างกัน

หมอลมชัก--สามารถให้นมเด็กได้ปกติเนื่องจากยาลมชักทางน้ำนม เด็กได้รับน้อยกว่าทางสายสะดือ และให้แม่สังเกตุอาการผิดปกติของเด็กเอง เช่นซนขึ้น ร้องกวนมากกว่าเด็กทารกทั่วไป

หมอสูติ--ไม่เห็นด้วยและสั่งงดให้นมแม่เพื่อตัดปัญหาหลายๆอย่าง เช่นระหว่างอุ้มให้นม อาจจะเกิดอาการชักทำให้เด็กหล่นได้ ซึ่งเป็นเรื่องน่าห่วงมากสำหรับความปลอดภัยของเด็กทารก

และเพื่อลดความเสี่ยง ต่ายต้องให้แฟนเป็นคนเลี้ยงลูกทั้งหมด เนื่องจากต่ายยังคงหลับไม่รู้เรื่อง ตื่นยาก(ลูกร้องก็ไม่ได้ยินค่ะ)   และไม่ทราบว่า จะชักอีกเมื่อไหร่

ต่ายไม่เคยอุ้มลูกระหว่างเป็นทารกเลยค่ะ เราสองคนได้แต่อยู่กันห่างๆ ต่ายดูเขาใกล้ๆเฉพาะเวลาเขานอนบนเบาะเท่านั้น

[Thanks-Epi]

เมื่อวันที่ปวดท้องมาถึง ต่ายมีอาการชักเหม่อ ก่อนไป รพ. ยิ่งทำให้ห้องสูติใจเสียมากขึ้น แต่โชคดีที่เมื่ออยู๋บนเตียงคลอดแล้ว (ราวๆ 2 วันนะค่ะจำไม่ค่อยได้ )ไม่มีอาการชักเลย (หรืออาจจะเป็นชักเล็กต่ายก็ไม่ทราบ แต่ไม่มีชักเหม่อ)

หมอลมชักสั่งฉีดวิตะมินเค เนื่องจากยาลมชักทำให้เกร็ดเลือดต่ำ อาจจะเลือดไหลไม่หยุดระหว่างคลอด

ต่ายถือเป็น case study สำหรับนักศึกษาแพทย์ มีคนนักศึกษาเต็มไปหมด (รวมทั้งวุ่นวายไปกันหมด    ) ทั้งจับเวลาความถึ่ของการปวดท้อง และผลัดเวรเฝ้าต่ายตลอด 24 ชม. ถ้าเกิดอาการชักจะได้แจ้งแพทย์

(ตรงนี้ภายหลังได้คุยกับญาติ เขาบอกว่า ถ้าต่ายฝากครรภ์ อาจจะไม่ได้รับโอกาสแบบนึ้ เพราะการฝากครรภ์เขาจะไม่ยุ่งกัน) ก่อนคลอดตอนนั้นมีญาติคนนึงบอกว่า ไม่จำเป็นต้องฝากก็ได้    พอดีกับหมอสูติที่ต่ายจะฝาก พี่สาวเคยฝากแล้ว เขามาช้า ติดสอน ต่ายเลยตัดสินใจไม่ฝาก และด้วยความที่ท้องอายุราว 6 เดือนแล้วค่อยคุยกับแพทย์ แพทย์ก็ไม่รับฝากด้วย

ตอนคลอด ได้รับมอร์ฟีน  2-3 เข็ม(จำไม่ได้ค่ะ) / บล็อกหลัง / สุดท้ายหมอตัดสินใจให้แวเลี่ยม เพื่อให้ต่ายหลับและปลุกเวลาร่างกายพร้อมที่จะคลอดเอง

เมื่อลูกค่อยๆเคลื่อนตัวออกมา เสียงเชียร์ ตบมือ เยอะไปหมด   พร้อมๆกับน้ำตาของความเป็นแม่ที่พูดกับลูกในใจว่า "เรา 2 คนรอดตายแล้ว"   

หมอทำคลอดสั่ง "รีบเอาเด็กไปตรวจ" (ต่ายไม่ทราบว่า ตรวจอะไรบ้างค่ะ)

ทำให้ระหว่างคลอดนั้นไม่มีอาการชักเกิดขึ้นเลย
หลังคลอดถูกส่งไปอยู่ในห้องไอซียูเนื่องจากความดันลดต่ำลงมาก (จนปัจจุบันก็ความดันต่ำค่ะ)
และหมอสูติห่วงว่าจะชักหลังคลอด
ต่ายยังคงไม่ได้พบหน้าลูกถึง 2 วัน เนื่องจากต้องพักรักษาตัวก่อนในห้องไอซียู แล้วค่อยย้ายมาห้องปกติ

และสามารถคุมชักได้ตั้งแต่ลูกเกิดมาค่ะ  โดยที่คลื่นชักยังมีอยู่จำนวนมาก
 
(ทั้งนี่ไม่รวมช่วงที่ลดฟริเซี่ยม และมีการกระตุ้นชักหลายสาเหตุพร้อมกัน  ก็มีอาการชักเล็ก เกิดขึ้นบางครั้ง)  แต่ก็ยังคงดำเนินชีวิตได้ตามปกติ ไม่ตื้อ/ไม่มีอาการปวดหัวหรือหลับเหมือนเมื่อก่อน

[Thanks-Epi]

ประสบการณ์นี้ต่ายคงไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าผิดหรือถูก เป็นเพียงแนวทางให้คุณแม่มือใหม่ได้ใช้คร่าวๆ หากมีเพิ่มเติมยินดีเขียนรวมกันไว้เพื่อประโยชน์กับผู้อื่นค่ะ

ฝากเรื่องดูพัฒนาการของลูกที่จะเกิดมาค่ะ ตอนนั้นต่ายพาลูกไปหาที่จุฬาเนื่องจากลูกพูดช้า  กลับไม่ให้คำแนะนำอะไร บอกว่าฝึกเองก็ได้ เสียเวลาเปล่าๆ ถึง 2 ปี    จนมาเจอะบอร์ดนี้เพราะหาข้อมูลเรื่องพัฒนาการค่ะ

พาลูกไปสถานที่ฝึกต่างๆที่เพื่อนในนี้แนะนำ  ก็บอกว่าเด็กไม่เป็นอะไรมาก น่าจะเกิดจากเลี้ยงไม่ถูกต้อง ไม่เรียกฝึก ไม่เทส จนปัจจุบันตัองให้ลูกไปปรึกษาที่รามาค่ะ

[NONG]

ดีเลยคุณต่าย คนไข้ที่ต้องการท้องจะได้รู้ว่ามีความเสี่ยง และต้องยอมรับ คนถามเรื่องนี้มาไม่น้อยจริงๆ

[Thanks-Epi]

ดีเลยคุ๊ต่าย คนไข้ที่ต้องการท้องจะได้รู้ว่ามีความเสี่ยง และต้องยอมรับ คนถามเรื่องนี้มาไม่ร้อยจริงๆ

ต่ายสองจิตสองใจที่จะไม่เขียนเพราะเรื่องความเห็นตรงนี้ หมอลมชักต่างกับหมอสูติค่ะ
ในหนังสือ+แผ่นพับทุกอัน  สนับสนุนและเห็นด้วยในเรื่องการตั้งครรภ์ เพราะต้องการเน้นว่า คนไข้ลมชักก็สามารถตั้งครรภ์ได้ เป็นคนปกติเหมือนคนอื่นๆ
  การตั้งครรภ์ กับ คุณภาพ ต้องไปด้วยกันค่ะ (คหสต.)

อย่างไรก็ตาม หากเกิดการตั้งครรภ์แล้ว สิ่งที่ห้ามเด็ดขาดคือ การทำแท้ง   เพราะบาปมากค่ะ
แม้เพียงความคิดก็บาปแล้ว (เช่นต่ายก็ยังคงติดกรรมคิดทำแท้งค่ะ)

ขอจงเพียรพยายามทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุด เท่าที่เราสามารถทำได้
เราเพียงแค่ชักบางครั้งบางคราวเท่านั้น ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงที่จะดูแลลูกได้
                 

บอร์ดธรรมะแยกย่อยมีให้ศึกษา ต่ายยืนยันว่าช่วยได้
ทั้งลดความเครียด ยอมรับในสิ่งจะเกิดขึ้น และในทางพุทธช่วยลดกรรมให้บางเบาลง ฯลฯ

การเป็นลมชักถือว่า กรรมหนักพอแล้ว อย่าเพิ่มกรรมทำแท้งเข้าไปอีกเลย

และใครจะโชคดีเท่าต่ายที่ลูกเกิดมาแล้วสามารถคุมชักได้ ทั้งๆที่ไม่มีวี่แวว เนื่องจากหมอระบุแล้วว่า difficult to treat จัดเป็นคนไข้ดื้อยา /รอยาตัวใหม่ เป็นความหวัง เนื่องจากผ่าตัดไม่ได้
ยิ่งกว่า ถูกล๊อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ที่ลูกเกิดมาแล้วคุมชักได้แบบทันที ทั้งๆที่ยาเหมือนกันเดือน 8-9 (ช่วงนั้นชักหนัก ร้องไห้ตลอดเพราะเครียดมากจากหลายเรื่อง )

หลายๆคนที่ตั้งใจตั้งครรภ์ ต่ายอ่านแล้ว หมอลมชักสนับสนุน และให้ท้องได้ตามปกติ

แม้แต่ต่ายหมอลมชักก็ยังไม่บอกปัญหาเรื่อง พัฒนาการลูกที่จะมีปัญหา หรือได้รับผลกระทบในด้านอื่นได้ๆ

ตรงนี้ต่ายเข้าใจว่า ไม่ใช่หน้าที่ของหมอลมชักที่จะแจ้งปัญหา (หมอมีหน้าที่คุมชัก) แต่ไม่ได้ดูเด็กที่เกิดมา

การกระอักกระอ่วนใจของหมอสูติ เกิดมาจากเด็กที่จะไม่สมบูรณ์ และความเสี่ยงต่างๆที่จะเกิดขึ้น
คำว่า "เด็กครบ 32" เป็นเพียงการมองภายนอก แต่ปัญหาที่เกิดตามมา (อย่างที่ต่ายกำลังเผชิญอยู่)
เป็นสิ่งที่แม่ลมชักทุกคนต้องยอมรับและทำให้ได้

เวลาต่ายฝึกพูดลูก ต่ายอยากจะหลับด้วยฤทธิ์ยาลมชัก บางครั้งพาลไปถึงอารมณ์ไม่ดี ตีลูก ตวาดลูกก็มี

เรื่องลูกต่ายถึอเป็นกรรมอย่างนึง (ทุกคนมีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นของตนเอง)
ที่หมอพัฒนาการจุฬาทราบว่า แม่มีอาการชักอย่างมากช่วงตั้งครรภ์ กลับไม่สนใจเด็ก บอกว่าไม่เป็นอะไร
ไม่ใช่ออทิสติก กลับมองเป็นแค่สมาธิสั้น  และพูดช้า และไม่ส่งฝึกใดๆทั้งสิ้น
(หมอพัฒนาการที่อื่นไม่รับ บอกว่า ให้รักษาจุฬา เนื่องจากประวัติต่อเนื่องกัน ช่วงท้องมีปัญหา )
ประวัติแม่+ประวัติลูกอยู่ที่จุฬา แต่กลับไม่มีประโยชน์อะไรเลย จนต่ายต้องไปเริ่มใหม่ที่รามา ทั้งๆที่เคยไปแล้ว ก็ปฎิเสธไม่รับ แต่ด้วยความที่ต่ายไม่ได้ไป รพ.เอกชนด้วยค่ะ)

ขอให้คุณแม่มือใหม่ช่วยกันเขียนเพิ่มเติมด้วยค่ะ เพื่อเป็นวิทยาทานกับท่านอื่น และเด็กที่จะเกิดมาค่ะ

  ขอบคุณคุณพ่อป๊อปที่มีสถานที่แห่งที่สำหรับคนไข้ลมชักทุกคนไว้สื่อสารกัน 

[เจนน่า]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ