ได้รับแล้วรับเปิดอ่านเลยค่ะ เล่มแรกของน้องออย อ่านแล้ว ไม่รู้สึกว่า น้องออยเป็นคนไข้ค่ะ สามารถเล่าเหตุการณ์ได้ประติดประต่อ บทสรุปของความรู้สึกคนไข้ชัดเจน ซึ่งพี่อ่านไปคิดไปค่ะ แต่ไม่เคยบอกใคร เพราะไม่รู้จะบอกอย่างไรดี เรื่องเก่า ๆ บางเรื่อง ขำๆ นึกออกมาเล่าให้น้องออยฟังบ้าง
เหตุการณ์ในบ้านตัวเองนะค่ะ
พี่คนนึง - ต่าย ทำไม เข้าห้องน้ำไม่ราด สกปรกมาก ลอยเชียว เป็นคนอย่างนี้ได้อย่างไร (เป็นชุดๆ)
ต่าย - (เพิ่งลืมตา ย้งนอนที่หมอนอยู่) ไปเข้าห้องน้ำมาเมื่อไหร่พี่ แล้วก็ปิดตาอยากหลับต่อ
พี่คนนึง - นี่ๆ ยังจะนอนอีก (ฉอดๆๆๆ )
ต่าย - ( จำไม่ได้ค่ะ เพราะไม่ได้ฟัง)
จำได้ว่า โดนพี่คนนี้ว่าหลายครั้งมาก จนรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้ บางอย่างเราทำโดยไม่รู้จริงๆค่ะ แต่พี่คนนี้มีดีที่เขาสงสารเรื่องค่ายาของต่าย และฝากงานให้ต่ายเข้าทำเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่ ม.ศิลปากร โดยเลือก ตำแหน่งที่ง่ายที่สุด
เพื่อจะได้สิทธิ์ประกันสังคม (ถ้าทำงานได้ก็ทำไป แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็ออกมาต่อประกันสังคมแบบส่งตัวเอง)
สุดท้าย พี่ลาออก ก่อนที่จะครบ 1ปี เพราะว่า มีสัญญาณมาแล้วว่าจะไม่บรรจุพี่ เนื่องจากทำงานไม่ดี พี่ได้คำแนะนำจากพี่ที่ฝากงานว่า "รีบ"เขียนใบลาออกก่อน ที่จะถูก เขียนเหตูผลว่า ทำไม ไม่บรรจุ
เหตุผล เพราะหัวหน้าที่พี่ขึ้นตรง (ซี
ไม่มีลูกน้องคนไหน ทนทำงานได้เกิน 4 เดือน (มีพี่คนแรกที่ทำได้เกือบ 1 ปี)
เลยปรึกษากัน ระหว่างว่า
ถ้าพี่เขียนใบลาออก - หัวหน้าคนนั้น อาจจะถูกสอบสวนว่าทำไม มีลูกน้องลาออกจำนวนมาก ภายในระยะเวลาที่ได้ตำแหน่ง
ถ้าถูกไล่ออก หรือไม่ บรรจุ - ความผิดจะเป็นของพี่ ทันที เพราะไม่สบายเป็นลมชัก
ตอนพี่ลาออกแล้ว มีหัวหน้า รอง ศ. ฯลฯ มาหาพี่ที่โต๊ะ โทรศัพท์ เยอะว่า ลาออกแล้วหรือ /ทำไมละ / เอาอีกแล้วหรือ
น้องออย แม้จะเป็นลมชัก ก็ไม่เว้น การชิงไหวชิงพริบ กันในเรื่องทำงานเหมือนกันจ๊ะ