ชีวิตคนเรานี่นะ เมื่อมีปัญหา
มันต้องต่อสู้ดิ้นรน มันต้องอดทน
กัดฟันสู้กันให้สุดฤทธิ์
แต่บางเรื่อง...สู้ยังไงก็ไม่ไหว
ขอแนะนำให้...หนี...ดีกว่า
เมื่อหลายเดือนก่อนนี้ ผมนั่งแท็กซี่ไปทำธุระ
แต่รถติดมาก..ก...แหง็กอยู่บนถนนอย่างยาวนาน
อันที่จริงตั้งแต่ก้าวขึ้นรถคันนี้แล้ว รู้สึกแปลกๆ บางอย่าง
ภายในรถ...มันสะอาดมาก มีกลิ่นดอกมะลิอ่อนๆ ชื่นใจด้วย
โชเฟอร์ที่ขับรถ ชื่อ...ลุงชัด
อายุน่าจะซักประมาณ 60 ปี แต่ยังดูแข็งแรงมาก
หลังจากที่ผมบ่นเรื่องรถติดพอแก้เบื่อแล้ว
สังเกตดู ลุงชัด แกรักรถที่แกขับมาก
มีผ้าสะอาด คอยเช็ดพวงมาลัย เช็ดกระจก เช็ดโน่นเช็ดนี่อยู่ตลอด
ก็อดชมเรื่องความสะอาดของรถไม่ได้
แกยิ้มภูมิใจ บอกว่าผ่อนหมดมาเกือบ 2 ปีแล้ว
เลยคุยกันเรื่องครอบครัว ซึ่งน่าสนใจมาก
ลุงชัด เป็นคนกรุงเทพฯ ตั้งแต่เกิด
อยู่ในย่าน...สลัมคลองเตย
ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใจกลางแหล่งสลัม แต่ก็ถือว่าใกล้เคียง
แกเล่าว่า...แต่ก่อนโน้น คลองเตย ไม่ได้เป็นอย่างทุกวันนี้
ไม่ได้เลวร้าย เหมือนนรกบนดิน อย่างในปัจจุบัน
แกโตมากับการมีอาชีพรับจ้างในตลาดคลองเตย
จนมาได้เมียเป็นคนอิสาน ขยันขันแข็ง
ช่วยกันสร้างตัวจนพอมีเงินซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ
แล้วเปิดร้านขายของชำ และอาหารตามสั่ง นิดๆ หน่อยๆ
โดยมีเมียเป็นตัวหลัก ส่วนแกก็คอยวิ่งซื้อของ
ทั้งเป็นแรงงานสารพัด กิจการก็ไปได้ราบรื่น
ที่สำคัญสิ่งที่ขายดีและมีกำไรอย่างงาม คือ...เหล้า เบียร์ บุหรี่
ลูกค้าซื้อไปสูบ ไปกินกันทุกบ้าน
ทั้งเหล้าขาว เหล้าโรง ทั้งกั๊ก แบน กลม
แต่ละวันขายเป็นลัง ๆ
กำไรจากพวกนี้วันละเกือบ 2 พันบาท