(ปรึกษา) เราท้องแล้วมีโอกาสเสี่ยงเด็กพิการมากน้อยแค่ไหนคะ? เครียดมากค่ะ

[pyp159]

สวัสดีค่ะ

 ตอนนี้เรากังวลมาหลายวันแล้วค่ะ เพราะเราเป็นโรคลมชักมาได้ 5 ปีกว่าแล้วค่ะ
สาเหตุที่เราเป็นโรคลมชักนั้นเกิดจากแผลเป็นในสมองค่ะ เนื่องจากเคยเป็นไวรัสขึ้นสมอง
ตอนนี้ก็ยังป่วยแบบคุมไม่ได้มาตลอด อาการชักของเรา
สามารถบอกคนรอบข้างได้ว่า เรารู้สึกคลื่นไส้ เหมือนจะชักนะ มีอาการปากเบี้ยว
แล้วก็จะพูดอะไรกับใครไม่ได้ซักระยะนึง ล่าสุดก็ชักเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา 5 ครั้ง
ลักษณะอาการชักก็จะเป็นรู้สึกเวียนหัว กลิ่นพะอืดพะอม หูอื้อ แล้วเราก็จะต้องหลบไปทำให้อยู่ในที่สงบจนหมดอาการค่ะแต่เป็นแทบทุกเดือน ช่วงที่ฮอร์โมนเปลี่ยน ใกล้ช่วงไข่ตก ซึ่งเราก็ทราบดีว่ามันเป็นเหตุที่ทำให้เกิดลมชักในผู้หญิงสูง

 
ปัญหาของเราตอนนี้คือ ตอนแรกเราก็สงสัยว่าทำไมเดือนนี้ประจำเดือนไม่มา
 พอเราไปซื้อที่ตรวจตั้งครรภ์แบบตรวจเอง มันก็ขึ้นสองขีด เราก็คิดว่า เอ่า เราจะท้องหรือเปล่า
เราก็เลยไปหาหมอสูติ ที่คลีนิค ปรากฎว่าเราตั้งครรภ์ ได้เดือนนึงพอดี
เราก็เลยรู้สึกเครียดมากค่ะ หลังจากนั้นเราเลยไปหาหมอประจำตัวโรคลมชักเราทันที ในวันถัดไปคนเดียวเลยเพราะแฟนเราอยู่ตจว. เพื่อขอคำปรึกษาเรา เพราะเราทราบมาว่า ลักษณะอาการของเราเนี่ย
เป็นโรคลมชักแบบคุมอาการยังไม่ได้ เรามีอาการชักมาตลอด 5 ปี
ยาที่เรารับประทานก็มี KEPPRA 500 MG 3 เม็ด เช้า เย็น TOPAMEX 50 MG เช้า เย็น อีกทั้งเรายังเป็นโรคซึมเศร้าอีก พอเราปรึกษาจิตแพทย์คุณหมอก็หยุดยาให้ทันทีค่ะ เพราะอาการเราไม่หนักมาก เนื่องจากเป็น side effect ของยาที่ทานอีกด้วย

คุณหมอแนะนำว่า หากจะเก็บเด็กไว้ ก็มีความเสี่ยงในการที่เด็กจะพิการสูง แล้วต้องปรึกษากับหมอสูติอีกว่าจะทำแท้งให้หรือไม่ ถ้าเราต้องการเอาเด็กไว้ เราก็สามารถเจาะน้ำคร่ำ ตรวจดูพัฒนาการของเด็กไปเรื่อยๆ หากเด็กพิการ อวัยวะไม่ครบ สมองไม่เจริญเติบโต ค่อยเอาเด็กออก เราเลยรู้สึกแย่มากค่ะ แล้วคุณหมอโรคประจำตัวเราก็แนะนำเพิ่มเติมว่าให้เราพาครอบครัวเรามาคุยกับคุณหมออีกครั้งนึงเพื่อหาทางออกกัน
อีกทั้งตอนนี้ เราได้คุยขอคำปรึกษากับหมอสูติแล้วหมอสูติก็ยินดียอมรับการตัดสินใจของหมอโรคประจำตัวเราทุกอย่างค่ะ

เราเลยอยากทราบค่ะ ว่าการที่เราป่วยแบบนี้ ทานยาขนาดนี้ อัตราเสี่ยงของการตั้งครรภ์ของเราจะเลวร้ายมากไหมคะ T^T อีกทั้งอยากทราบประสบการณ์ของคนที่ป่วยเป็นโรคลมชักคนอื่นๆค่ะ ว่าการป่วยแบบเรานั้น มันถือว่าระดับไหนกันแน่คะ เหมาะสมกับการที่จะตั้งครรภ์ต่อไหมคะ
ขออภัยในจุดที่ตอนนี้เราไม่ได้มามองเรื่องบาปอะไรนะคะ  แต่เราอยากให้คนที่เกิดมามีอนาคตที่สามารถใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างไม่ลำบาก สามารถเติบโตมาอย่างมีพัฒนาการที่ปกติและตัวเขาและครอบครัวเรามีความสุขค่ะ

ขอบคุณค่ะ
 


 

[Thanks-Epi]

อ่านประสบการณ์ต่ายดีๆแล้วค่อยๆ ตั้งสติค่ะ http://www.lomchakclub.com/v9/index.php/topic,944.0.html
ในกระทู้ต่ายยังไม่ได้เขียนว่า ต่ายกินยาวิตะมินเอมาราวๆ 1 ปี (รักษาสิว) ทำให้เด็กพิการได้ เม็ดสุดท้ายน่าจะก่อนปฎิสนธิหรือเปล่า ไม่แน่ใจ
หรือ ซาแน็กคลายเครียด (ท้องแล้วก็ยังกินเรื่อยๆ)

ในส่วนของยา KEPPRA  TOPAMEX  ยาสองตัวนี้เป็นยาใหม่ ซึ่งยังไม่มีการทดลองแน่นอนในตัวอ่อนว่าพิการหรือเปล่า จำได้ว่า ต่ายถูกถอดออกทันที่เมื่อพบว่าตั้งครรภ์ แต่การจัดยาแต่ละเดือนเป็นไปอย่างทุลักทุเลมากค่ะ เปลี่ยนตลอด เพราะชักทุกวันแทบทั้งวัน แต่กรณีต่ายเป็นชักเหม่อเสียส่วนมาก 

ในส่วนของการเจาะน้ำคร่ำ ต่ายเคยถามหมอ เขาบอกว่า ไม่ใช่ว่าใครจะเจาะได้เพราะอันตรายมาก ใช้การดูกล้อง 3D ซึ่งตอนนี้น่าจะเปลี่ยนเป็น 4D ไปแล้ว (เคยได้ยินจากคุณแอนนะค่ะ)

แต่เราอยากให้คนที่เกิดมามีอนาคตที่สามารถใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างไม่ลำบาก สามารถเติบโตมาอย่างมีพัฒนาการที่ปกติและตัวเขาและครอบครัวเรามีความสุขค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอโทษนะค่ะที่ขอถามตรงๆ หรืออยากให้มองย้อนอีกด้าน มีหรือเปล่า
-พ่อแม่สุขภาพสมบูรณ์ แต่ลูกพิการ ป่วยหนัก
-เด็กเกิดมาสมบูรณ์ แต่เกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน เลยต้องพิการ
-โตมาแล้วน่าจะเป็นที่พึ่งของพ่อแม่ได้ แต่เสียชีวิตก่อนรับปริญญา
-ไม่พิการ เรียนเก่งขนาดสอบโอลิมปิคแต่ฆ่าตัวตาย เพราะแก้ปัญหาชีวิตไม่ได้ พ่อแม่ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด
ฯลฯ

แล้วมีหรือเปล่า ที่แม่เป็นลมชักทำงานไปด้วย  แต่เลี้ยงลูกที่เป็นเด็กพิเศษได้ดีกว่าแม่ที่มีสุขภาพปกติ จนเขาพัฒนาได้ ชีวิตจะมีความสุขไม่ได้อยู่ที่เขาพิการหรือเปล่า อยู่ที่ใจเราค่ะ ทุกคนมีทุกข์ทั้งสิ้นค่ะ

แน่ใจหรือคะว่า ความสุขอยู่ที่ลูกเกิดมาไม่พิการเท่านั้นเอง

สำหรับในเรื่องบุญกรรม ต่ายเชื่อค่ะ ลูกต่ายคงไม่มาเกิดกับต่ายแล้วเป็นเด็กพิเศษ ถ้าลูกไม่ทำกรรรมไว้ก่อน หรือเราสองคนหากไม่ทำบุญทำกรรมร่วมกันคงไม่ได้มาพบกัน  การสร้างกรรมใหม่เป็นทางเลือกที่เราสร้างเอง ส่วนกรรมเก่าต่ายกำลังรับอยู่(ไม่งั้นคงไม่มาเป็นลมชักหรอกค่ะ) ไม่มีเหตุไม่มีปัจจัย ไม่คำว่าบังเอิญ
เขาจะเกิดมาเป็นอย่างไร ถูกกำหนดไว้ก่อนที่คุณแม่จะทราบตรวจว่าตั้งครรภ์แล้วค่ะ  (ทุกคนมีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นของตนเอง)

กรรมใหม่ (หรือการกระทำ) ยังสร้างได้ทันยังถือว่าโชคดีกว่าต่ายมากค่ะ ที่ยังมีบอร์ดนี้ไว้อ่านข้อมูล การดูแลตัวเอง หรือเด็กคลอดแล้ว ซึ่งตอนนั้นต่ายไม่มีเลย แม้กระทั้งลูกต่ายพัฒนาการช้าต่ายก็ไม่รู้

วิธีปฎิบัติตัว ต่ายแนะนำไปทางจิตประภัสสร http://www.sdsweb.org/sdsweb/index.php/2010-09-03-16-43-09/2010-09-04-10-16-48 (ถ้าสนใจนะค่ะ ไม่ได้บังคับ ) แต่ต่ายอ่านแล้วเป็นโครงการที่ดีมากๆ ได้คุยกะคุณแม่ท่านนึง ก่อนคลอดจะโทรไปแจ้ง แล้วทางเสถียรธรรมสถาน จะเคาะระฆัง สวดมนต์ตลอดจนเด็กคลอดค่ะ

[pyp159]

ขอบคุณคุณต่ายที่มาตอบมากๆนะคะ ก็ตอนแรกเราก็มาหาข้อมูลจาก google จนได้มาอ่านประสบการณ์ของคุณต่ายในเว็บนี้แหละค่ะ
เราเลยสมัครสมาชิกเพื่อมาตั้งกระทู้นี้
เราเข้าใจความหมายดีค่ะว่ามันต้องเจออะไรหลา่ยๆอย่าง ทั้งเรื่องการปรับยา การชักที่อาจเพิ่มขึ้น
 แต่ตอนนี้เราก็ทราบดีว่า เรามีความเสี่ยงเช่นกันว่า โรคประจำตัวเราจะคุมอาการไม่ได้ตลอด
 คุณหมอเฉพาะทางของเราก็ระบุมาว่า ไม่มีตำราเล่มไหนระบุได้ชัดหรอกว่าตัวยาที่เราทานนั้น จะสามารถทำให้เด็กพิการได้หรือไม่ แต่ปริมาณยาของเราที่รับประทานนั้น มันก็ถือว่าค่อนข้างสูงเลย อันที่จริงมี depakine 200 mg อีกตัวนึงที่คุณหมอสั่งให้ด้วยซ้ำค่ะ แต่เราทานไม่ไหว เพราะเราง่วงนอนมากค่ะ ง่วงตลอดเวลาที่ไปทำงาน
 และคุณหมอก็ไม่คิดที่จะปรับยา(ลดปริมาณยา) ให้เราในขณะช่วงที่เราตั้งครรภ์ค่ะ เพราะตอนที่เราไปปรึกษานี่ ท่านไม่พูดเลยค่ะ ว่าเจะลดยาให้นะ เราเลยคิดว่า เราจะหาทางออกยังไงดี ก็เลยคิดว่า พรุ่งนี้จะไปคุยกับคุณหมออีกครั้งนึงค่ะ


เราเข้าใจค่ะ ในสังคมมีคนหลายแบบที่มาเจอบาปกรรมที่แตกต่างกัน  ตัวแป้งก็มาเจอกรรมที่แป้งมาเป็นโรคลมชักตอนโต แป้งเลยอยากให้มีสุขภาพที่พร้อมสำหรับการตั้งครรภ์เพราะเราอาจจะทำให้ครอบครัวลำบากด้วยเพราะคนในครอบครัวจะต้องคอยมาดูแลเรา ห่วงเราอีกว่าเราจะชักไหม เรื่องอาหารการกิน ยาทานหรือเปล่า การไปหาหมอ พอเราท้องแล้วเรามีความเสี่ยงหลายๆด้านคนในบ้านต่างก็เครียด ต้องมาช่วยกันตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี

แป้งมองเลยว่า ลูกเปรียบเป็นเสมือนของขวัญมันถูกกำหนดมาแล้ว และไม่ใช่อุปสรรคอะไรถ้าเราต้องเลี้ยงดูเขาให้เติบโตมาเป็นคนดีในสังคม แต่พอโตขึ้นแล้ว เขาจะพบกับสังคมภายนอกที่ไม่มีคนดูแล และพบกับความลำบากในหลายๆด้าน เขาจะดำเนินชีวิตต่อไปยังไง เราก็ห่วงจุดนี้เช่นกันค่ะ  แป้งเลยต้องการหาทางออกที่คิดว่ามันพร้อมสำหรับทุกคนและไม่เป็นอันตรายต่อตัวแป้งเองค่ะ

ขอบคุณนะคะ

 

[NONG]

การที่แม่ชักตลอดเวลาที่ตั้งครรภ์ ทานยากันชักต่อเนื่องเป็นจำนวนมาก  ตลอดจนไม่มีการเตรียมตัวก่อนตั้งครรภ์ ถือว่ามีความเสี่ยงในการตั้งครรภ์ เด็กมีโอกาสพิการค่อนข้างมาก ที่ต้องทำคือปรึกษาหมอโรคลมชักและหมอสูติว่าควรทำอย่างไร ปรึกษาแล้วก็มาตัดสินใจว่าจะรับความเสี่ยงได้หรือไม่ ทั้งต้องยอมรับอย่างว่าแม้เด็กมีอวัยวะครบแต่ด้านสมองบอกไม่ได้ว่าจะพัฒนาได้เต็มที่หรือไม่ คงต้องพิจารณาแล้วว่าหากเด็กออกมามีปัญหาคุณแป้งมีความพร้อมจะดูแลเขาอย่างพิเศษหรือไม่ ต้องเน้นว่าพิเศษเพราะเขามีโอกาสเป็นเด็กพิเศษมาก ใครก็ตัดสินใจแทนไม่ได้ คำว่ามีโอกาสเป็น ก็แสดงว่าโอกาสไม่เป็นก็มีเหมือนกัน ลองพิจารณาดูค่ะ ถ้าตัดสินใจตั้งครรภ์ก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีก พยายามดูแลตัวเองให้ดีที่สุดอย่าเครียดเพราะความเครียดไม่เป็นผลดีต่อโรคลมชัก ทานยาให้ครบ สุขภาพที่สมบูรณ์ทั้งร่างกายและจิตใจ จะช่วยลูกได้ค่ะ

[Thanks-Epi]

คำว่ามีโอกาสเป็น ก็แสดงว่าโอกาสไม่เป็นก็มีเหมือนกัน ลองพิจารณาดูค่ะ

คำนี้แม่ต่ายก็ใช้ค่ะ โอกาสพิการ แต่ก็มีโอกาสไม่พิการ
 
ต่ายขอพูดเลยไปถึงเรื่องลูกค่ะ จริงลูกต่ายอาการไม่มากหรือรุนแรงเลย ถ้าได้รับการวินิจฉัยอย่างถูกต้อง /ฝึกพูดถูกต้อง/สิ่งแวดล้อมไม่เครียด (ตอนนั้นต่ายส่ง รร.ใหญ่ ซึ่งหมอเองก็ไม่เห็นด้วย) เพราะจากรักษาแนวทางนี้ราวๆ 1 ปี ฝึกมาเอง (มีแต่ส่งฝึกพูดจากนักแก้ไขแท้ๆ ค่ะ ระยะเวลาผ่านมาก็ 1 ปีแล้ว   เพราะแรกๆ ฝึกพูดที่ทางคุณหมูแนะนำก็บอกว่าลูกต่ายพูดได้แล้ว) ปัจจุบันมองไม่ออกว่าเป็นเด็กพิเศษค่ะ ยาก็ลดจำนวนลงเรื่อยๆ ถือว่าฝึกได้ก้าวหน้าไวมาก ตอนนี้เหลืองานเก็บละเอียดเท่านั้นเอง

อาการมารุนแรงขึ้นช่วง 5-6 ขวบเพราะเครียด + เด็กสื่อสารไม่ได้ดี

ช่วงแรกๆเหมือนแค่เด็กพัฒนาการช้าเท่านั้นเองค่ะ ไม่มองถึงออทิสติกสเปคตรัมเลย อาจจะแค่ pdd-nos เท่านั้นเอง เรียกได้ว่าช่วงเล็กๆ เขาไม่เหมือนเด็กพิเศษเลย จนหมอเองก็ยังมองข้ามไป (หมอจุฬา)

[popja]

เป็นกำลังใจให้คุณแป้งนะครับ
ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้น มีแต่ความราบรื่นครับ
ยังไง ช่วงนี้ ลองสวดมนต์มากๆนะครับ เขาว่า ถ้าเราสวดมนต์บ่อยๆ
เทวดาจะมาเกิดกับเราครับ 
ส่วนเรื่องคิดกังวลก็คงต้องปล่อยคิดไป
แต่ก็ต้องมีเวลาหยุดคิดเพื่อให้ใจเราสบายขึ้น  อาจจะนั่งสมาธิก็ได้ หรือสวดมนต์ ภาวนาพุทโธ ก็ดีครับ
ใจจะได้หยุดคิดบ้างไม่งั้นเราจะทุกข์เพราะคิดกังวลตลอดเวลา

มีเรื่องของผมจะเล่าให้ฟังครับ
ประมาณตี 3 วันนึง แฟนผมปวดท้องมาก อยู่ๆก็ปวด ไม่รู้ทำอย่างไร
ก็พาไป รพ. ปวดจนทนไม่ไหว หมอก็เลยฉีดยาแก้ปวดให้
แต่ก็ยังปวดมากอยู่ สุดท้ายมารู้ว่า ตั้งครรภ์  และหมอสันนิษฐานว่าท้องนอกมดลูกด้วย
ก่อนหน้านี้ไม่รู้มาก่อนเลยครับ เพราะประจำเดือนก็มาปกติ
ถึงว่าขนาดให้ยาฉีดไปแล้วยังไม่หายปวดอีก เลือดคงออกข้างในด้วย
หมอก็เลยเตรียมผ่าเลย ตอนนั้นก็ตี 4 แล้ว แฟนก็เริ่มช๊อคแล้ว เขาก็เริ่มให้เลือดแล้ว
ตอนนั้นผมก็แล้วแต่หมอจะเห็นควรทำอย่างไร แต่ก็นึกถึงลูกผมอยู่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ตอนนี้เวลาทำบุญก็อุทิศไปให้เขาไปด้วยตลอด ก็ลูกเราคนนึง
แต่ถ้าถามว่าผลกรรมผมต้องรับไหม ก็ต้องรับครับ หนีไม่ได้ (กรรมนี้ค่อนข้างหนักเลยทีเดียวครับ ฟังเขาเล่าไม่เท่าเจอเอง)

ยังไงช่วงนี้ทำบุญสวดมนต์มากหน่อย บางทีปัญหาก็คลี่คลายแบบไม่น่าเชื่อครับ อย่าพึ่งไปคิดก่อนล่วงหน้า
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เหมือนเราปลูกต้นไม้ เราก็รดน้ำต้นไม้ ใส่ปุ๋ยให้มัน ส่วนเรื่องการเจริญเติบโตเป็นหน้าที่ของต้นไม้
เราไม่ต้องไปคิดกังวล เราทำเหตุดูแลมันให้ดี ผลจะเป็นอย่างไรเป็นอีกเรื่องนึง เราไปบังคับไม่ได้ครับ

[NONG]

ชอบที่คุณป๊อบเขียนค่ะ กรรมที่ต้องรับไว้
ท้องนอกมดลูกยังไงเขาก็เกิดไม่ได้ซ้ำทำให้แม่ต้องไปด้วย อย่างนี้เราจะมีกรรมจากการเอาเขาออกด้วยหรือคะ

[Thanks-Epi]

อย่างไรคุณแป้งลองอ่านโครงการจิตประภัสสรแล้วพิจารณาดูนะค่ะ

กลุ่มเป้าหมาย
   ๑. พ่อแม่ที่เตรียมตั้งครรภ์หรือกำลังตั้งครรภ์ ไม่จำกัดอายุครรภ์ และตั้งใจมั่นที่จะลงทุนสร้างจิตประภัสสรให้ลูกในครรภ์ ด้วยการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ทำให้เกิดทุกข์ แก่ตนเองและครอบครัว

   ๒. วงศาคณาญาติและผู้ทำงานเกี่ยวข้อง ที่ต้องการเรียนรู้เพื่อนำไปร่วมสร้างสังคม ที่ส่งเสริม การให้กำเนิดชีวิตด้วยจิตประภัสสร

ดูคลิปนี้นะคะ <iframe width="640" height="385" src="//www.youtube.com/embed/-radfPuMzVg?fs=1&start=" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> อ่านตรงนี้พี่เพจของเสถียรเขียนไว้ หมอก็แนะนำให้ยุติการตั้งครรภ์เหมือนกัน
  'ชีวิตนี้ลูกจะอยู่..หรือ ..ลูกจะไป ให้ลูกเป็นคน ตัดสินใจลือกเอง ...เพราะชีวิตเป็นของเขา ...พ่อแม่ให้ชีวิตให้ทั้งหมดของชีวิต แต่ไม่เป็น....เจ้าของชีวิต..'

เรื่องกรรมทำแท้ง ต่ายอ่านมาเรื่อยๆ เพราะส่วนตัวติดกรรมคิดทำแท้ง  แม้ว่าแม่จะอันตรายแค่ไหน (และถ้าบอกว่า แค่กรรมคิดทำแท้งไม่มี ไม่งั้นคงไม่มีคนทักโดยที่ต่ายไม่ได้ถามหรอกค่ะ แถมบอกว่า อย่ามาโกหกนะ ถึงจะเสี่ยงแค่ไหนก็ติดกรรม ) พอมีเนตต่ายก็เริ่มอ่านบอร์ดต่างๆ มีคนเคยทำแท้งมาเขียนมากมาย กรรมที่รับก็ทำนองเดียวกัน จะตามมาอีกราวๆ 10 กว่าปี  หรือต่ายมีเพื่อน(ไม่ทราบค่ะว่าเขาเคยทำแท้ง รู้แต่ว่าเขาชอบไปวัด หลังๆเพิ่งทราบว่า ไปโทรหากิ๊กสะดวกดี)

ต่ายเล่าให้เขาฟังหลังลูกเกิดว่า คิดทำแท้งแต่เสี่ยงชีวิตมา เขาหัวเราะแล้วพูดว่า "โห..เป็นพี่ทำไปแล้วไม่วิ่งเรื่องให้เหนื่อยหรอก" และเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังแบบ ขำๆ และไม่รู้สึกว่าบาปอะไร

แล้ววันนึงต่ายก็ได้เจอะเขาอีกสภาพจำแทบไม่ได้ ถ้าจะพูดจากความรู้สึกแว๊บแรก ต่ายตกใจมากจากหน้าตาที่เคยดูดีกลายเป็นอีกคน  (ทุกวันนี้ไม่คบกันแล้วค่ะ กลายเป็นคนโมโหร้าย) เขาเล่าปัญหาต่างๆที่กำลังเจอะ (ก็เหมือนทำนองเดียวกันกับที่ต่ายเคยอ่าน) เขาโทษคนอื่น แต่ต่ายฟังแล้วเหมือนกรรมที่คนเคยทำแท้งมาเล่าแชร์ประสบการณ์

ตอนต่ายตั้งครรภ์ต่ายไม่พร้อมอะไรเลยค่ะ พร้อมแต่ใจที่คิดจะสู้  ร้องไห้ตลอดว่าใครจะตายก่อนกัน  ถ้าบอกว่า เวลาพิมพ์ตอบเรื่องนี้ทีไรน้ำตาไหลทุกที ผ่านมา 8-9 ปีแล้วก็ยังลืมไม่ลง

ถ้าคุณแป้งยังจิตใจไม่สงบพอ ต่ายแนะนำเวปนี้ โหลดเสียง หรือเปิดจากคอมได้เลย เสียงคุณโจโฉเพราะมาก มีความถี่ที่เหมาะสม ทำให้อารมณ์ดี (ถ้าพูดกันแบบวิทยาศาสตร์) http://www.jozho.net/ (แนะนำให้เด็กๆ ฟังก็ดีค่ะ เพราะต่ายก็ให้ลูกฟัง ) อีกทั้งยังฟังธรรมะไปในตัวได้บุญด้วย  ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม จริงๆค่ะ หากทุกวันนี้ต่ายยังคงมีแต่ความสุข(เหมือนก่อนไม่ได้ชัก)  ต่ายก็คงไม่ได้นั่งอ่านบอร์ดศาสนา ไม่รู้จักทำบุญอุทิศส่วนกุศล

และขอเพิ่มเติมจากที่คุณป๊อปเขียน การสวดมนต์ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เทวดาประจำตัวเรานั้นช่วยได้ค่ะ ทุกคนมีเทวดาประจำตัว เรื่องนี้ต่ายก็เคยมีประสบการณ์เหมือนกันค่ะ เพื่อนเคยแนะนำให้อุทิศให้เทวดาประจำตัวบ้าง (ต่ายก็ทำไปงั้นๆ เพื่อนบังคับ) ต่ายตกรถมาแบบแค่ถลอกเบาๆ คนกรี๊ดกันดังลั่นถนน แต่ต่ายกลับไม่เป็นอะไรเลย ยังเหลือเวลาจดเลขทะเบียนรถทันอีกน่ะ