แบ่งปันความรู้โรคลมชัก

สนทนาได้ความรู้ => แชร์ประสบการณ์โรคลมชัก => ข้อความที่เริ่มโดย: น้องแอลแอล ที่ วันเสาร์ที่ 23 เมษายน 2011 เวลา 03:55 น.

หัวข้อ: น้องแอลแอลก็เป็นโรคลมชักเหมือนกัน
เริ่มหัวข้อโดย: น้องแอลแอล ที่ วันเสาร์ที่ 23 เมษายน 2011 เวลา 03:55 น.
ต้องการคำแนะนำจากคุณแม่คุณพ่อท่านอื่นที่มีลูกเป็นลมชักเหมือนกัน
ตอนนี้คุณหมอแจ้งว่า ถ้าน้องแอลแอล ไม่ตอบสนองกับยาที่ทานอยู่
อาจจะต้องผ่าตัด กลุ้มใจมาก ต้องการข้อแนะนำเกี่ยวกับโรคลมชักคะ
หัวข้อ: Re: น้องแอลแอลก็เป็นโรคลมชักเหมือนกัน
เริ่มหัวข้อโดย: NONG ที่ วันเสาร์ที่ 23 เมษายน 2011 เวลา 11:00 น.
สวัสดีค่ะคุณแม่น้องแอลแอล

การผ่าตัดก็ใช่ว่าจะน่ากลัวอย่างเดียว บางคนสมควรต้องผ่าตัดเพื่อการรักษาเพราะทำอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ บางคนผ่าตัดเพราะหมอประเมินว่าผ่าตัดมีโอกาสหายขาดก็ผ่า บางคนอยากผ่าเพราะอาการมากอยู่แบบคนปกติไม่ได้ หรือที่เรียกว่าไม่มีคุณภาพชีวิต แต่เมื่อตรวจแล้วไม่สามารถผ่าตัดได้ด้วยหลายๆ สาเหตุก็มี

คงต้องเล่าเรื่องราวต่างๆ ของน้องแอลแอลให้มากกว่านี้ค่ะ เช่น อายุ อาการ ประเภทลมชักที่เป็น  การรักษา รักษาที่ไหน ทานยาอะไรมาบ้าง ผลตอบสนองเป็นอย่างไร ไม่งั้นสมาชิกไม่รู้จะให้ความเห็นอย่างไร หรือลองอ่านกระทู้ของเพื่อนสมาชิกท่านอื่นดูเป็นแนวทางก่อนค่ะ


เข้าใจว่าเป็นห่วง และคงกลุ้มมากเข้ามาตั้งกระทู้แต่ดึกเลย ยังไงขอรายละเอียดเพิ่มขึ้นนะคะ
หัวข้อ: Re: น้องแอลแอลก็เป็นโรคลมชักเหมือนกัน
เริ่มหัวข้อโดย: Nong_coupe ที่ วันเสาร์ที่ 23 เมษายน 2011 เวลา 18:38 น.
สวัสดีค่ะ...คุณแม่น้องแอลแอล

ชื่อปูนะคะ เป็นแม่ของน้องคูเป้ ปูเห็นรูปน้องแอลแอลแล้วคิดว่าคุ้น ๆ น่ะค่ะ คุณแม่รักษาน้องแอลแอลอยู่ที่ชลบุรีหรือเปล่าคะ

ถ้าใช่คิดว่าเราคงเคยเจอกันบ้างแล้วล่ะค่ะ แต่คุณแม่อาจจะจำปูไม่ได้ เพราะไม่เคยได้คุยหรือทักทายกัน

น้องคูเป้ก็เป็นลมชักที่ดื้อยาและรักษายากเหมือนกัน คุณหมอพยายามปรับยาอยู่หลายครั้ง ดีขึ้นค่ะแต่ยังมีอาการอยู่บ้าง

ตอนนี้คุณหมอนัดน้องคูเป้ไปพบ 2 สัปดาห์ครั้ง นัดครั้งหน้าวันพุธที่ 4 พ.ค.(เมื่อก่อนเคยนัดวันพฤหัสบ่ายค่ะ)

ไว้ยังไงถ้าเจอกันจะเข้าไปทักทายนะคะ
หัวข้อ: Re: น้องแอลแอลก็เป็นโรคลมชักเหมือนกัน
เริ่มหัวข้อโดย: Thanks-Epi ที่ วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน 2011 เวลา 12:16 น.
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ

ต่ายเอง เป็นลมชักประเภทดื้อยา  ตอนนั้น หมอค่อนข้างมั่นใจว่า คงต้องผ่าตัด (ระหว่างรอผล MRI ก็อธิบาย ขั้นตอน ฯลฯ  ไปพลางๆ) แต่พอทำ  MRI แล้ว

ไม่มีแผล ผ่าไม่ได้  (โอ้ย...ความฝันสลาย)  เพราะว่า หากผ่าแล้ว คุณภาพชีวิตดีขึ้น หายขาด  เป็นเรื่องที่น่าจะดีใจมากว่า ที่จะต้องทานยาไปตลอด

หรือ หวังว่า ซักวันจะมีปาฏิหารย์ ตอนนั้นรู้สึกผิดหวัง เสียใจมาก ที่ไม่ได้ผ่า  การผ่าตัดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเท่าที่ต่ายได้คุยกับคนไข้หลายคนที่เขาผ่าแล้ว

จนท. ในรพ.จุฬา(โรคลมชัก) หลายคน ล้วน ผ่าน การผ่าตัดกันมาแล้ว