แบ่งปันความรู้โรคลมชัก
สนทนาได้ความรู้ => แชร์ประสบการณ์โรคลมชัก => ข้อความที่เริ่มโดย: Panita singpor ที่ วันศุกร์ที่ 01 มิถุนายน 2012 เวลา 17:44 น.
-
เป็นมาตั้งแต่ 6 ปีรักษาที่ กรุงเทพแถวพญาไทและทาน ไดแลนติน มาตลอดจนเหงือกบวมและต้องตัดเงือกออกทีละชั้นตอนแรกตัดชั้นบนและเย็บ พอได้ 1 สัปดาห์ ก็ตัดด้านล้าง หมอเปลี่ยนเป็นยานิวลอนตินที่คล้ายกัน ตอนอยู่ประถมมีอาการหน้ามืด งง ล้ม ประมาณ2-3 นาที แต่ก็ไม่คิดอะไรเรียนต่อ ม.1-3 มีอุบัติเหตุ หัวเจาะเพราะวิ่งรอบตึกอ.สั่งหน้ามึดหัวเจาะ เย็บ 8 เข็ม ทนเอาหละ แต่ครูทุกคนก็จะบอกกับพ่อ-แม่ว่าถ้าจบแล้วก้ให้ขายของอยู่บ้านดีกว่าตาขอเีรียนเพราะในตอนนัั้นชักเป็นบางครั้งแต่ไม่รู้เวลาชักนะ เรียนพาณิชย์ ปวช.การตลาด ปวส.คอมฯเล่นไปเล่นมาหน้ามือหัวคว่ำหงายท้องเพื่อนช่วยกันแบกชั้น 3 ลงมาแต่ก็เดินตามเพื่อนกลับได้นะ เพราะอะไรไม่รู้ การชักแบบนี้ไม่มีอาการที่จะเพลียเป็นแต่บูบแค่นั้นและล้มแต่พอหายก้เรียนต่อได้ตามตกติ สงสัยที่ว่าทำไมรู้ตัวแล้วถึงพูดไม่ออกแต่ได้ยินเพื่อนๆคุยกันรู้เรื่องนะพอถึงเวลา2-3นาทีก็หายพูดได้เหมือนเดิม เรียน ป ตรี ครูปฐมวัย
อาการเริ่มเปลี่ยนจะบอกกับทุกคนก่อนว่าถ้าเป้นอะไรก็ไม่ต้องตกใจนะ ตอนนี้ก็แค่ฟุบกับโต๊ะสักพักก็หาย
แต่รักษาทำไมหมอถึงคิดให้รักษากับจิตเวชนะตั้ง 1 เดือนเต็ม โอ้พระเจ้า เจอหลายอย่างจนต้องส่งตัวมากรุงเทพเหมือนเดิม
-
ถ้าพี่ย้อนไปได้ พี่คงอยากไปจิตเวชเองโดยไม่ต้องให้หมอสั่ง( หมอไม่ได้ส่งต่อ)
เพราะการป่วยระยะเวลานานมากๆ จน ทำอะไรไม่ได้ ฯลฯ ทำให้เครียดมาก มีผลกับการชักมากๆ ซื่งพี่คิดว่า หมอสมัยนั้นไม่ค่อยสนใจ
คำว่า "อย่าเครียดเดว กระตุ้นชัก" พูดง่าย ทำยาก ขนาด คนสุขภาพดีๆ ยังเครียดกันได้
............คนในเวปนี้ มีใครกล้า บอกว่า ตัวเอง "ไม่เครียดบ้างงงงง"