ผมเครียดมากๆครับ กลัวลูกจะเครียด เขาบอกว่าหนูไม่อยากป่วย หนูไม่อยากกินยา
แนะนำว่า ต้องอธิบายให้เขาเข้าใจ ถ้าพูดคำนี้ออกมาแสดงว่าเครียดแล้วค่ะ ลองหาวิธีหลอกล่อว่า เก่งนะ (ตรงนี้พ่อแม่ต้องสังเกตุเองค่ะ หรือคิดว่า จะใช้คำไหนดี) ถ้าไม่ดี ควรปรึกษาจิตเวชเด็กค่ะ ลูกต่ายเป็นสมาธิสั้น ต่ายให้ลูกกินยา ต่ายยังไม่บอกว่าเป็นยาเลยค่ะ บอกว่า วิตามิน/ยาบำรุง กินแล้ว กินข้าวเก่ง เรียนเก่ง หล่อขึ้น ฯลฯ และก็จุ๊บ /กอด เขาทุกครั้งที่ทานยาเสร็จ (กลายเป็นว่า ตั้งแต่ทานยาสมาธิสั้น ต่ายกอดลูกมากขึ้นไปอีกค่ะ)
จิตเวชเด็กที่รักษาลูกต่ายยังถามต่ายว่า ทำไมกินยาลมชักแล้วรู้สึกไม่ดี ทั้งๆที่เป็นโรคธรรมดา ไม่ติดต่อ (คือหมอให้ป้อนยาสมาธิสั้นที่ รร. ต่ายปฎิเสธค่ะ บอกว่า ต่อไปอีกหลายๆ ปี มีปัญหาแน่)
ต่ายอธิบาย หมอจิตเวช ก็ไม่ค่อยเข้าใจนักค่ะ ว่าทำไมการกินยา มันรู้สึกผิดนักหนา
แต่กรณี ลมชัก ต้องทานยาที่ รร. ตรงนี้ ควรหาวิธีบอกเด็กค่ะ ผู้ใหญ่เข้าใจ แต่คนไข้ลำบากใจนะค่ะ ทุกข์มาก เวลาต้องทานยาต่อหน้าคนอื่น
แรกๆ ต่ายก็กินยาหลังอาหารกลางวันต่อหน้าเพื่อน(ไม่คิดอะไรเลย) นานๆไป กลายเป็นแอบกินยา จนที่สุด ไม่ทานข้าวกับเพื่อน เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนเห็นยาค่ะ สุดท้าย มานั่งนึก ต่ายไม่ได้กินข้าวกับเพื่อนเป็น 10 ปีแล้ว ลืมไปแล้ว ว่า เวลากินข้าวกับเพื่อนมีความรู้สึกแบบไหน จนกินข้าวคนเดียว/อยู่คนเดียว เป็นเรื่องปกติสำหรับต่าย
ต่ายไม่เคยเขียนตรงนี้ เพราะไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่ รุ้สึกไม่ดี กังวลกับสิ่งที่ยังไม่เกิด เพราะการคุมชักสำคัญกว่ามากๆ แต่กรณีน้องพูดถึงขนาดนี้แล้ว หาวิธีป้องกันดีกว่าค่ะ ว่าจะทานยาอย่างไร ไม่ให้คนไข้รู้สึกด้านลบ
