นั่งคิดมานานแล้วว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีหรือเปล่า
พอดีได้กระทู้ ของคุณพ่อป๊อป
http://www.lomchakclub.com/v9/index.php/topic,186.0.htmlเรื่องนี้ไม่ได้รายงานอยู่ในประวัติชักของต่าย เพราะค่อนข้าง เหลือเชึ่อ และขัดกับตำราแพทย์
การออร่า ครั้งสุดท้ายของต่าย ประมาณ 2ปีกว่า ตอนนั้นเครียดมาก กลัว ตัวสั่น อ๊วก เริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว
แสงออร่าเริ่มมา ในใจคิด( เฮ้ยออ ออร่า จะชักแน่แล้ว) แสงกระพริบมากขึ้นเรื่อยๆ การรู้ตัวเริ่มหายไป
และคำที่ผุดออกมาในหัว คือ นะโม ตัสสะ นะโม นะโม อยู่ประมาณนี้(เพราะตอนนั้น แทบไม่ค่อยมีสติแล้ว อาร่ามาเต็มไปหมด)
ความรู้สึกคือ ถูกดึงแรงๆ วูบ เหมือนหล่นลงมา
อาร่าหาย / อ๊วก /ใจสั่น หายไปทันที
เรื่องนี้คาใจต่ายมานานว่าคืออะไร จนมาได้คุยกับญาติธรรมคนนึง (คบกันมานานแล้ว แต่ไม่เคยเล่าให้เขาฟัง เพราะตัวเองไม่เคยศึกษาทางศาสนา)
เขาบอกว่า นั่นล่ะ คือการ เจริญสติอย่างนึง บางคน จะนึกออกเป็น พุทธโธ หรือ คำอื่นๆ ซึ่งพระพุทธคุณต่างกันไป
เพราะเวลาเกิดเหตุร้าย บ้างจะตกใจ ทำอะไรไม่ถูก
แต่ถ้ามีของเก่า มันมาเอง โดยจิตใต้สำนึก
และเมื่อไม่เกินอาทิตย์นี้ พอดี ต่ายเครียด เริ่มเวียนหัว (รู้ตัวดี)
ต่ายหลับตาเจริญสติทันที อาการเวียนหัวก็หายไป
เหลือแต่อาการทางร่างกายที่ตามมา คือไข้ตัวร้อน ซึ่งกินพาราไปตามปกติ
เขียนเพื่อเป็นการแชร์ประสบการณ์นะค่ะ เผื่อคนไข้ลมชักที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว
หมายเหตุ โปรดใช้วิจาณญาณในการอ่านจ้าาาาาาาาาาาา