ขอบคุณทุกๆคนคะ สำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้เกด และน้อง google
หลังจากที่น้องออกจากโรงพยาบาลมาได้เกือบ 2 อาทิตย์ เกดก็ไม่พบอาการชักของน้องอีกเลย(หรือดูไม่เป็น)
จนเมื่อวานชะลาใจคะ พาน้องไปไหว้พระแถวสมุทรสาคร ไปตะล่อนๆๆ ปรากฎว่าช่วงบ่ายน้องไม่ยอมหลับเลย(ปกตินอนเก่งมาก)
เกดก็เริ่มแปลกใจในอาการของน้องว่า ปกติพฤติกรรมเค้าไม่ใช่แบบนี้...น้องหลับได้ 10 นาที ก็ลืมตาตื่น แล้วก็มีอาการมือเหวี่ยงๆ
แล้วก็มีน้ำตาคลอไหลตาข้างขวาตลอด เกดเลยรีบพาขึ้นรถกลับบ้าน พออยู่บนรถเค้าก็มีอาการชักคะ ชัดมากๆๆ ตัวเหวี่ยงทั้งตัวเลย
เกดก็คิดว่าใช่แล้วละ อาการนี้ชัดมากกก พอดีไปกับป้าที่เป็นพยาบาลเด็ก ที่รามา ท่านเลยบอกว่า ให้ยาเลย 1/2 เม็ด(ไม่ใช่เวลาทานยาปกติ ตอนนั้นบ่าย 4)
เกดก็แอบกังวลว่าให้ได้เหรอ!!! หลังจากนั้นน้องก็ยังมีอาการชักอยู่เล็กๆ(ยาคงยังไม่ออกฤทธิ์)พอหลังจากนั้น 1 ชั่วโมง น้องก็หลับไป จนถึงบ้าน
พอเวลาประมาณ 1 ทุ่ม น้องตื่นมากินนม พอกินนมเสร็จก็เริ่มมีอาการชักขึ้นมาอีก ทีนี้เยอะที่สุดเท่าที่เกดเห็นมาเลย ตกใจมาก ไม่มีสติเลย กระโดดๆอยู่ในบ้าน
เพราะอาการเค้า คือ มือเกร็ง หงิก 2 ข้าง ตาค้าง ไปประมาณ 10 วินาที เกดตกใจมากกก คุณยายน้องเค้าอุ้มอยู่เค้าก็เอามือจับ เขย่าๆ ตัว ดูว่าหายใจอยู่ไหม
เกดจาพาไปโรงพยาบาล แต่อาการก็หายไปอีก เลยโทรถามหมอ หมอให้กินยาอีกครั้งตอน 5 ทุ่ม 1/4 เม็ด น้องก็หลับไปจนเช้า
เช้าวันนี้ตื่นมาหน้าตาสดใสคะ เล่นใหญ่เลย ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย
เจออาการจังๆ ครั้งแรกแบบนี้ สติหลุดคะ หัวใจจะวายเอาทีเดียว
บอกตัวเองว่าสู้ๆๆ แต่พอเจอจังๆ ก็คุ้มตัวเองไม่อยู่
สงสัยอย่างนึงคะ เวลาลูกชัก เราทำอาไรไม่ได้เลยเหรอคะ ได้แต่ยืนดู ใจจาขาดเอา....
