สวัสดีค่ะเพื่อนทุกคนเดียเป็นคุณแม่ลูกสองค่ะ ลูกคนเล็กเป็นลูกสาว ชื่อ น้องลูกแก้ว ตอนนี้อายุ 1ปี 2เดือนค่ะ หมอสันนิษฐานว่าจะเป็นลมชัก ครั้งแรกที่เจอคือ ตอนลูกสาวมีอายุได้สิบกว่าวันจะร้องโดยไม่มีสาเหตุ จนต้องพาไปหาหมอตอนห้าทุ่ม หมอบอกให้กลับมาหาสาเหตุเองว่าร้องเพราะอะไร จนคิดไปว่าลูกอาจจะร้องเพราะโคลิก ก็ให้ทานยาแก้ปวดท้องตามที่หมอให้มา จนมาสังเกตุว่าลูกจะร้องหนักๆตอนกลางคืน เหมือนเค้าอยากจะนอนแต่นอนไม่ได้ เพราะมีอาการผวาบ่อยๆ แม่สามีก็จะพาลไปที่พ่อเค้าว่าชอบเล่นกับลูกแรงๆ เด็กเลยผวา ตอนนั้นก็ยังไม่คิดว่าลูกจะเป็นลมชัก พอลูกเริ่มสี่เดือนก็เริ่มสังเกตว่าทั้งแขนและขาซ้ายลูกไม่ค่อยใช้งาน ขาจะจิกพื้นตลอดเวลาจับยืนขาก็จะบิดออก มือซ้ายก็จะกำตลอดค่ะไม่จับเลย เค้าจะใช้แต่ขาขวาและแขนขวา จนยายต้องพาไปหาหมอนวดจับเส้นดู ส่วนตัวแม่ก็คิดไปอีกว่าลูกจะเป็นเท้าแป โทรนัดคิวหมอเพื่อจะพาไปรักษา แต่เนื่องจากยายบอกให้ลองหมอพื้นบ้านก่อน ตาก็เลยพาไปนวด จากนั้นก็เริ่มดีขึ้น ขาเริ่มวางเต็มเท้า มือเริ่มคลายออกจากที่กำมือมาตลอด เริ่มใช้งานบ้าง แต่ปัจจุบันก็ยังมีอยู่อีกนิดหน่อยเวลาเค้าลืมตัว จนมีวันนึงลูกแก้วอายุประมาณ 7 เดือนแม่ไปซื้อของที่ห้างค่ะ แล้วให้ลูกนั่งห้อยขากับที่นั่งในรถเข็น หันไปหยิบของแป๊บเดียว ลูกมีอาการมือเกร็งเท้าเกร็ง เลยรีบเอาลูกออกมาจากที่นั่ง แล้วอุ้มลูกตะแคงตบที่หลัง เพราะนึกว่าลูกมีอะไรติดคอ แล้วพาลูกไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ตอนอยุ่บนรถเค้าเหมือนจะหลับไป เรียกก็ไม่ตื่น ตบแก้มก็ไม่ร้อง ไปถึงโรงพยาบาลหมอบอกว่าสำลักน้ำลาย สรุปครั้งแรกกลับบ้านดูอาการค่ะ ต่อมาก้อมีอาการอีกครั้งหลังจากนั้นประมาน2เดือน แล้วถัดมาอีกประมาน 2 อาทิตย์ก็เป็นอีก หลังๆมาเริ่มมีอาการผงกหัวคมำมาข้างหน้าบ่อยขึ้น เค้าจะมึนงง ไปสักพักก็กลับมาเล่นต่อ จนตอนนี้อาการเกร็งค้างไม่มี แต่จะมีอาการผงกหัวบ่อยขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ปัจจุบันเข้าตรวจคลื่นสมองที่โรงพยาบาลชลบุรี หมอนัดฟังผลคลื่น eeg อีกทีวันที่ 16/02 นี้ละค่ะ ต้องขอบคุณสมาชิกห้องนี้ทุกท่านที่มาแบ่งปันประสบการ์ณ ทำให้รู้สึกมีความหวังขึ้นมานะค่ะ ตอนแรกที่เห็นอาการลูกร้องไห้เลยค่ะ กลัวลูกจะพิการทางสมอง ปัจจุบันลูกแก้วเริ่มเดินได้ แต่ยังเดินไม่แข็งพอ ยังไม่พูด ทำตามคำสั่งยังไม่ได้ เรียกไม่ค่อยจะหัน ไม่ค่อยสบตา จนแม่ต้องแก้ปัญหาด้วยการให้เค้าดูกระจกแล้วเราพูดให้เค้าดูผ่านกระจกค่ะ จนตอนนี้เริ่มที่จะสบตาบ้างแล้ว แต่ดีที่เค้าเป็นคนยิ้มเก่งและอารมดีค่ะ เลยทำให้แม่มีกำลังใจที่จะสู้ต่อ ตอนแรกอยากจะไปหา อ.โยธิน เหมือนกันค่ะ แต่ติดที่ทุนน้อย พ่อเค้าเลยให้ใช้สิทธิ์ส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลชลบุรี ดูก่อนค่ะ ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยมาว่ากัน แต่จากที่อ่านในหลายๆกระทู้ เลยได้ทราบว่า มีหมอ ศิริพร ท่านก็รักษาเก่ง เลยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ตอนแรกเป็นห่วงมากค่ะกลัวจะเจอหมอที่ไม่ชำนาญด้านนี้โดยตรง ต้องขอบคุณสมาชิกในห้องนี้มากๆนะค่ะ ที่มาแบ่งปันประสบการ์ณให้แม่ได้นำไปปรับใช้กับลูก
